Israël is niet onbekend met terreuraanslagen, en helaas lijden velen zelfs tientallen jaren later nog aan de verwoestende en levensveranderende fysieke en emotionele gevolgen van deze aanslagen.

Het verhaal van Gloria Riani, een overlevende van een terreuraanslag, is er een waarvan we zouden willen dat het nooit door haar verteld was.

Een uitstekende vrouw met een carrière in het Hillel Yaffe ziekenhuis, een echtgenote en moeder van vijf kinderen - het leven van haar en haar zoon werd op zijn kop gezet en zou nooit meer hetzelfde zijn.

Als ze terugdenkt aan die verschrikkelijke dag, kan Gloria haar hulpeloosheid niet verbergen en beschouwt ze zichzelf, in haar eigen woorden, als een "gebroken vat", niet alleen lichamelijk maar vooral geestelijk.

Gelukkig heeft Visie voor Israël het immense voorrecht gehad om Gloria en haar familie gedurende verschillende jaren, waaronder het afgelopen Pascha, financiële hulp te bieden voor de feestdagen.

Gloria en haar 17-jarige zoon, Doron, raakten gewond bij de bloedige aanval die op 12 juli 2005 plaatsvond bij de ingang van het winkelcentrum Sharon in Netanya, en sindsdien is hun leven ondraaglijk geworden.

Het was een warme julidag, en Gloria was bezig met de alledaagsheid van het leven - ze probeerde zonder succes de afspraak bij de tandarts van haar zoon Doron te verzetten.

Dus besloten ze het gat in hun schema te besteden aan een snel uitstapje naar het winkelcentrum Sharon, vlak bij hun huis. De kinderen hadden zomervakantie, en het winkelcentrum was overvol met inwoners van Netanya en honderden jongeren die de hitte misten om in het winkelcentrum rond te hangen.

Toen Gloria en Doron het winkelcentrum verlieten op weg naar hun afspraak, veranderde hun leven voorgoed. Gloria kwam als eerste buiten en ging op een bankje naast een man zitten terwijl ze een telefoongesprek voerde en wachtte tot Doron zou volgen. Vanuit haar ooghoek zag Gloria haar zoon, Doron, uit het winkelcentrum komen terwijl er commotie ontstond.

"Ik hoorde geschreeuw en commotie bij de ingang van het winkelcentrum, maar ik besteedde er niet veel aandacht aan, en toen was het alsof de hemel was gevallen. Plotseling was er een enorme explosie; alles schudde, en ik werd een paar meter naar achteren geslingerd. Ik lag op de grond en voelde een enorme pijn in mijn rechterarm, en naast me lag de man die naast me op de bank was gaan zitten. Ik probeerde hem te verplaatsen - hij was dood. Op dat moment probeerde ik Doron te vinden. De kracht van de explosie deed hem in een andere richting vliegen. Ondanks de directe commotie zag ik hem naar me roepen."

De aanslag in het winkelcentrum Sharon in Netanya heeft een zware tol geëist. De terrorist die zichzelf opblies op de kruising bij het winkelcentrum was verantwoordelijk voor de dood van vier mensen en de verwonding van 94 mannen en vrouwen.

Sommige gewonden werden in kritieke toestand met spoed naar het ziekenhuis gebracht.

Gloria en Doron werden in twee verschillende ambulances met spoed naar het Laniado ziekenhuis gebracht, maar korte tijd later werd Doron vanwege zijn ernstige toestand per helikopter overgebracht naar het Hillel Yaffe ziekenhuis. Tussen de operaties door kreeg Gloria updates over de kritieke toestand van haar zoon, die ernstige verwondingen had aan zijn linkerbeen, lever, longen en oren.

"Net nu een moeder aan de zijde van haar zoon zou moeten staan, werd mij dit belet," zei ze. "Er is niets frustrerender dan hulpeloos te liggen, wetende dat mijn Doron mij nodig heeft, nu meer dan ooit - en ik kan hem niet redden."

Sindsdien zijn er vele jaren verstreken, maar voor de familie Riani lijkt het alsof hun leven in de tijd is bevroren. Gloria en Doron, die zwaar gewond raakten, staan nog steeds tot hun knieën in het genezingsproces en de dagelijkse strijd van die traumatische en bittere dag.

" Het leven is één grote levende hel geworden", zegt Gloria, "van een normaal en stabiel gezin zijn we een door het lot getroffen gezin geworden, dat alleen nog maar leeft om een nieuwe dag te overleven. We zitten vast in een lus als gevolg van de aanval. Het voelt als een non-stop achtbaan die je heen en weer slingert en je hele familie dreigt te vernietigen."

Niet alleen is het genezingsproces pijnlijk geweest, maar ook bureaucratische problemen met Dorons nationale ziektekostenverzekering maakten het leven moeilijk en bijna onmogelijk. Terwijl hij genas en leed aan ernstige geestelijke schade, werd hij van de ene medische commissie naar de andere gestuurd en moest hij eindeloos vergaderen om de zorg te krijgen die hij nodig had.

"Ik heb een kind verloren. Hoewel Doron niet gedood werd bij de aanval, is hij als de levende dood. Dat is de enige manier waarop ik het kan beschrijven. We zijn op een dood spoor beland, en ik zie geen enkel lichtpuntje in het donker", voegt Gloria toe.

Hoewel Gloria en haar zoon de enigen van het gezin waren die bij de aanval gewond raakten, werd ook het leven van het hele gezin blijvend veranderd. Ze stopte met werken in het ziekenhuis en besteedde de meeste tijd aan medische behandelingen en de zorg voor Doron. De eerste twee tot drie jaar na de aanval moest haar man, Yaakov, een taxichauffeur, tussen de twee ziekenhuizen heen en weer rennen, naast de zorg voor hun andere vier kinderen thuis.

De medische behandelingen die voor haar en Doron nodig zijn, hebben het gezin in bittere armoede gebracht, verklaarde ze: "We hebben ons spaargeld uitgeput en opgemaakt... we leven van voorschotten en leningen. Medische behandelingen en apparatuur zijn duur... Ik zou liegen als ik zei dat er niet af en toe zelfmoordgedachten opkomen. Maar dan denk ik aan de kinderen en aan Doron en Yaacov, mijn man; ik weet dat er iemand is om voor te vechten."

Veel mensen zoals Gloria en haar zoon Doron hebben het er nauwelijks levend vanaf gebracht en hun families lijden enorm. Vaak raken hun gevallen verloren in het gezondheidszorgsysteem, en dat geeft hen het gevoel dat ze moeten vechten om gezien te worden en de hulp te krijgen die ze nodig hebben.

Het is onze missie om de gebrokenen, de gewonden en de getraumatiseerden te steunen en hun de hulp te bieden waar ze zo wanhopig om schreeuwen. Elk zorgpakket gevuld met voedsel, elke cadeaubon en elk sociaal evenement is als balsem voor een worstelende familie.

Genezing komt op grote en kleine manieren; het zit in de bewuste blik van medeleven wanneer je de overlevenden in de ogen kijkt, het zit in de zachte omhelzing en glimlach, en de wetenschap dat zij weten dat iemand hun pijn ziet en erom geeft.

Elk jaar biedt VvI hulp aan talrijke slachtoffers van terrorisme via verschillende sociale evenementen en projecten. Deze initiatieven omvatten zorg voor families en individuen, het toekennen van studiebeurzen aan studenten, het bieden van speciale steun aan families in nood, het faciliteren van deelname aan zomerkampen voor weeskinderen, het organiseren van workshops en het verlenen van algemene hulp.

Zonder de steun van partners, donateurs en vrienden zoals u zouden Gloria, Doron en haar hele familie zich nog steeds afvragen of iemand hun pijn herkent.

Bent u bereid Israël te zegenen, een verschil te maken in het leven van mensen en mee te werken aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

A severe terror attack in 2005 struck Gloria and her son and left them severely injured. Their story is one of the reasons Vision for Israel exists today.

Overwinning op terreur en verlies | Blog | Visie voor Israël

Memorial Day of "Yom Hazikaron" in Israël begint op de avond van 24 april 2023. In het hele land Israël zal een sirene van een minuut loeien en iedereen stopt dan voor een minuut stilte. De volgende dag rond 11 uur 's ochtends klinkt een andere sirene en zie je auto's, bussen en mensen een hele minuut stoppen, waar ze ook zijn, zelfs op de snelweg of midden in de stad.

Nu Yom Hazikaron nadert, is het belangrijk te begrijpen dat het een dag is om niet alleen de gesneuvelde soldaten te herdenken, maar ook de slachtoffers van terreuraanslagen. Ik wil met u een krachtige getuigenis delen over één van onze VvI bestuursleden, Ilan, die onlangs een terreuraanslag meemaakte.

Ilan ging die dag met zijn familie naar Masada, en toen ze terugkeerden naar Jeruzalem stopten ze bij een restaurant in de buurt van Jericho. Terwijl ze binnen zaten, keek Ilan uit het raam en zag twee terroristen uit een auto stappen met twee geweren.

Zonder na te denken of geluid te maken, rende Ilan naar de voordeur van het restaurant om de ingang te blokkeren. Hij gebruikte instinctief zijn lichaam om de terroristen tegen te houden. De terroristen probeerden door de deur naar binnen te komen, maar dat lukte niet. Ze begonnen met hun wapens in de lucht te schieten. Net toen ze hun wapens op de deur richtten, liepen hun wapens vast en konden ze niet meer schieten. De terroristen raakten onmiddellijk gefrustreerd en vluchtten weg.

Precies op het moment dat dit gebeurde, bijna op de minuut nauwkeurig, waren Barry en ik met een groep vrienden aan het bidden. We baden dat elke poging tot terreuraanslag zou worden verijdeld en dat elke verdere aanslag zou worden verhinderd door technische problemen met de wapens of vuurwapens van de vijand. We waren heel specifiek in onze gebeden voor God om de vijand te verwarren, hun wapens onbruikbaar te maken en elke terroristische aanval bovennatuurlijk te blokkeren... En dat is precies wat er gebeurde!

“De Here zal voor u vechten, u hoeft zelfs geen vinger naar hen uit te steken.”

Toen Ilan ons vertelde wat er was gebeurd, kregen we koude rillingen en waren we vol ontzag over hoe God onze gebeden had verhoord. Er had die dag een gruwelijke terreuraanslag kunnen gebeuren, maar God greep in! God gaf Ilan de moed en wijsheid om de deur met zijn lichaam te blokkeren en alle mensen en gezinnen in het restaurant te beschermen. Ilan is een ware held. En we prijzen God voor het verhoren van onze gebeden en het beschermen van Ilan, zijn familie en iedereen in dat restaurant.

Ilans verhaal is echt inspirerend omdat het ons eraan herinnert dat NIETS sterker is dan Gods kracht. God ziet ons, hoort onze gebeden en is een schild rond zijn volk.

Bij VvI zien we hoe belangrijk het is om slachtoffers van terreuraanslagen te steunen, want helaas komt het hier in Israël vaak voor. We hebben de moeilijke uitdagingen gezien die deze slachtoffers van terreuraanslagen moeten doorstaan om hun trauma te boven te komen.

Daarom is het voor ons een grote eer om degenen die terreuraanslagen hier in Israël hebben overleefd, te steunen en bij te staan. Enkele manieren waarop wij deze slachtoffers van terreur steunen zijn door middel van subsidies voor verdere scholing, evenementen en vieringen die zij een paar keer per jaar kunnen bijwonen, en maandelijkse financiële giften aan hen die dat nodig hebben.

Deze Yom Hazikaron moedigen wij u aan te bidden voor de families van de gesneuvelde soldaten, voor hen die geliefden hebben verloren bij terreuraanslagen, en voor hen die terreuraanslagen hebben overleefd.

We hopen ook dat ons getuigenis van hoe God onze gebeden heeft verhoord, u aanmoedigt om te bidden en voorbede te doen voor de bescherming van Gods volk hier in het land Israël.

Deze Yom Hazikaron herdenken we zowel de gesneuvelde soldaten als de slachtoffers van terreur. Luister naar een getuigenis van hoe God ingreep te midden van een terreuraanslag!

Een held, een gebed en een machtige God | Blog | Visie voor Israël

Velen kennen de verhalen over de onvoorstelbare reis van overlevenden van de Holocaust en vluchtelingen die na de Tweede Wereldoorlog naar Israël emigreerden.

We krijgen tranen in onze ogen, een brok in onze keel en ons hart wordt geraakt als we luisteren naar de verhalen van deze nederige helden. Zij wisten te ontsnappen aan de dood in de getto's en schuilplaatsen, trotseerden de barre winters met gebrek aan voedsel en kleding, en ontsnapten in het holst van de nacht naar het land Israël.

Ongeveer 250.000 Joden vonden hun toevlucht in verschillende landen. Daarvan immigreerden er meer dan 136.000 naar Israël, ongeveer 80.000 naar de VS, en anderen naar Canada, Centraal- en West-Europa, Rusland, Oekraïne, Zuid-Afrika, enz. "Habrichah" (The Escape) organisatie hielp velen van hen om van Oost-Europa naar het Westen te verhuizen, en vervolgens naar het land Israël.

Wie zijn de holocaustvluchtelingen en welke moeilijkheden ondervonden zij na de Tweede Wereldoorlog?

Holocaustvluchtelingen zijn Joden die de Holocaust, het naziregime en de bezetting van nazi-Duitsland hebben overleefd en aan het eind van de oorlog niet naar Israël zijn geëmigreerd en geen vaste verblijfplaats hebben gevonden. Deze overlevenden zwierven door Europa of werden ondergebracht in ontheemdenkampen.

In 1941 zaten de nazi's in de beslissende fase van hun complot om "het Joodse probleem op te lossen" met "Operatie Barbarossa" - de invasie van de Sovjet-Unie door het Duitse leger met als doel de oorlog te winnen voor de komende winter. In deze periode leefden ongeveer 4,855 miljoen Joden in de Sovjet-Unie, wat ongeveer 30% was van de wereldbevolking van Joodse mensen. Slechts ongeveer 800.000 Joden woonden buiten de bezette gebieden. Ongeveer 1,2-1,6 miljoen Joden werden geëvacueerd naar het Oosten. Naar schatting zijn de meeste Joden die in de bezette gebieden achterbleven, ongeveer 3 miljoen, vermoord in de vernietigingskampen.

Eind 1942 waren ongeveer 1,5 miljoen Joden vermoord in de door de nazi's bezette gebieden van de Sovjet-Unie. Na de oorlog keerden veel Joden uit de Sovjet-Unie niet terug naar hun huizen. Veel huizen werden verwoest, verbrand, geplunderd en bewoond door niet-Joodse burgers nadat de Joden naar de concentratiekampen waren gestuurd. Aan het einde van de oorlog waren de overlevende Joden berooid. Door het nog steeds bestaande antisemitisme zwierven honderdduizenden Joodse vluchtelingen door Europa in plaats van terug te keren naar hun land van herkomst.

Degenen die terugkeerden naar hun land vestigden zich voornamelijk in Moskou en Leningrad, waar ze de industriële, wetenschappelijke en educatieve ontwikkeling volgden. De Joden van de Sovjet-Unie wortelden stevig, integreerden in de samenleving en leerden Russisch. In 1948, met de oprichting van de Joodse staat en de opkomst van het antisemitisme, werd in de harten van de vluchtelingen het verlangen aangewakkerd om het land Israël te bereiken.

De Joodse immigratie uit de Sovjet-Unie na de Tweede Wereldoorlog was een van de grootste in de geschiedenis. Naar schatting 2,75 miljoen Joden uit de Sovjet-Unie immigreerden naar Israël, de VS, Duitsland en andere landen.

De Holocaust was inderdaad voorbij, maar de uitdagingen hielden niet op. Veel Joden die de Holocaust overleefden, verloren hun familieleden of hun band met hen. Ook documenten en identificatiepapieren gingen verloren, maar dat weerhield hen er niet van naar hun dierbaren te zoeken. Ouders zochten angstvallig naar hun kinderen, maar tragisch genoeg vonden de meesten hen niet. Degenen die hun kinderen wel vonden, moesten hen losgeld betalen en sommigen moesten hen zelfs met geweld terughalen. Sommige van die ondergedoken kinderen werden wees, zwierven op straat of werden door het gezin dat hen verborg buiten de deur gezet.

Na de oorlog nam het aantal wezen in heel Europa toe. Daarom richtten de zionistische jeugdbewegingen, vooral de Dror-beweging en Hashomer HaTsa'ir, meer dan 17 opleidingskibboetsim op voor jongeren van 16-21 jaar in Polen. Vanwege de vele moeilijkheden stuurden veel ouders hun kinderen naar kibboetsim voor kinderen, zodat zij zelf ook Israël konden bereiken.

Een groot deel van de kinderen wist niet eens dat ze Joods waren, omdat ze bij christelijke gezinnen en in kloosters verbleven. Als gevolg daarvan werd een Joods-Zionistische organisatie opgericht, genaamd "De Zionistische Coördinatie voor de Verlossing van Joodse Kinderen". Zij verlosten deze kinderen met geld, stichtten kinderdorpen voor hen, en gaven hen een baanbrekende opvoeding met Hebreeuwse lessen en gemeenschapsleven.

Een deel van de vluchtelingen en hun nakomelingen vonden hun weg naar Israël. Voor Holocaust-overlevenden en vluchtelingen is de geschiedenis van het Joodse volk niet zomaar een oud verhaal, maar staan levensherinneringen en ervaringen in hun aderen gegrift. Nu zij in Israël wonen, grijpen wij elke gelegenheid aan om hen gelukkig te maken en onze waardering voor hen uit te spreken.

In de loop der jaren kreeg Visie voor Israël het voorrecht deze helden, de overlevenden van de Holocaust en de vluchtelingen, die na de oorlog ontberingen en moeilijke uitdagingen doormaakten tot ze uiteindelijk in Israël aankwamen, van dienst te zijn.

Onlangs ontvingen wij in Israël ongeveer 50 Holocaust-vluchtelingen die behoren tot een organisatie voor vluchtelingen en slachtoffers van de Holocaust uit de USSR en Oost-Europa. De leden kwamen in een shuttle, gesponsord door Visie voor Israël, van de stad Holon naar ons Millenniumcentrum in de stad Modi'in. Ze genoten van een muzikale ochtend met zang. Muziek lijkt hun geest te verheffen en vreugde in hun hart op te wekken. De gasten dansten samen met Barry en Batya Segal, en we ervoeren allemaal grote vreugde toen we samen dansten en zongen.

De gasten genoten van rijke versnaperingen: een verscheidenheid aan kwaliteitssandwiches, desserts, gebak en een selectie koude en warme dranken. Aan het eind van het evenement kreeg iedereen een cadeau - een warm dekbed voor de winter. We waren zo ontroerd bij het zien van hun glimlach, die als vonken van hoop op hun gezicht verschenen. Iedereen vertrok blij, opgewonden, glimlachend en voelde zich geliefd.

Wij zijn dankbaar voor elke gelegenheid om hun verhalen te horen en meer over hun leven te weten te komen. Vooral nu, nu de Holocaust-generatie aan het verdwijnen is, zijn wij vereerd om hun gedeelde herinneringen in ons hart te verankeren. Voor de overlevenden die de ergste verschrikkingen hebben meegemaakt, verwarmen deze eenvoudige daden van vriendelijkheid hun harten, doen ze hoop ontbranden en geven ze anderen weer vertrouwen. Alles wat nodig is, zijn kleine daden van liefde en zorg, die wij regelmatig verrichten: een bezoek aan hun huis om hun eenzaamheid te verlichten, een luisterend oor, een warm dekbed voor de winter, een mand met eten, en nog veel meer. Zelfs de kleinste daad is voor hen van groot belang.

Het Joodse volk heeft elkaar altijd geholpen in moeilijke tijden. Aan het einde van de oorlog droegen zionistische organisaties bij door Joden naar het Land van Israël te helpen smokkelen, verloren kinderen te bevrijden en hen een opleiding te geven, en de kleine kans te helpen vergroten dat ze er weer bovenop komen. En dit is wat VvI vandaag doet!

De staat Israël is gesticht op de ruggen van overlevenden en vluchtelingen van de Holocaust, die met de resten van hun kracht moedig huizen en instellingen bouwden. Zij bouwden gebouwen en huizen, voedden gezinnen op, legden de fundamenten en waarden van ons land en vochten voor de bescherming en groei van Israël. Ze deden het allemaal voor de komende generaties. Zij deden het voor ons, zodat wij hier in vrede en overvloed kunnen leven.

Vandaag leven er ongeveer 161.400 overlevenden van de Holocaust in Israël. Niet iedereen heeft familie of vrienden, en zij worden geconfronteerd met de moeilijkheden van het moderne leven, die zij zich niet eens konden voorstellen toen zij het land stichtten. Velen van hen hebben niet genoeg geld om hun maandelijkse uitgaven te dekken. Het stipendium dat ze van de staat krijgen is niet genoeg om te overleven. Hun koelkast is regelmatig bijna leeg en ze doen geen elektrische apparaten aan om kosten te besparen. Tijdens de koude winters trekken ze warme kleren aan in plaats van een verwarming te gebruiken, als ze die al hebben. Bovenop dit alles ervaren velen van hen verlammende eenzaamheid en een gevoel van verwaarlozing en verlatenheid.

We mogen onze oudere broeders en zusters niet verwaarlozen in hun benarde oude dag. Dus, hoe kunnen we deze overlevenden en vluchtelingen steunen voor alles wat ze hebben gedaan?

Bij Visie voor Israël erkennen we het verleden van Holocaust-overlevenden en vluchtelingen. We willen hen de liefdevolle zorg en behandeling geven die ze verdienen. Wij organiseren evenementen voor de vluchtelingen en overlevenden van de Holocaust met als doel hen hun gevoel van verbondenheid en levensvreugde terug te geven. We doen dit door hen niet alleen met woorden maar ook met daden te vertellen dat ze belangrijk voor ons zijn en dat we hen niet zijn vergeten. Iedere vreugdevolle gebeurtenis, warme deken, voedselmand, cadeaubon en huisbezoek hebben een positieve invloed op het leven van Holocaust-overlevenden en vluchtelingen.

Wij danken alle donateurs, supporters en vrijwilligers die hun geld, tijd en energie inzetten voor overlevenden en vluchtelingen van de Holocaust. Zonder u hadden we de gelukkige glimlach op hun gezichten niet gezien. Dankzij u voelen zij zich gerespecteerd en gewaardeerd, vooral na alle verschrikkingen die zij in hun leven hebben meegemaakt.

Dank u voor uw liefde en zorg voor deze kostbare Holocaust-overlevenden en vluchtelingen! En dank u dat u hen blijft steunen in hun laatste levensjaren.

Wie zijn de Holocaust-vluchtelingen? En hoe is het mogelijk dat ze rillend naar bed gaan, zonder warme deken of verwarming? Klik hier om meer te lezen.

Holocaust Vluchtelingen - Meer dan Helden | Blog | Visie voor Israël

Holocaust Vluchtelingen - Meer dan Helden

“De armen zullen niet langer worden vergeten, hun verwachting zal niet meer de bodem ingeslagen worden.”

Als jong meisje werd Alina* geconfronteerd met veel moeilijkheden binnen haar eigen huis. Haar vader was een gewelddadige man en zat om criminele redenen in de gevangenis. Daardoor moest zij de verantwoordelijkheid op zich nemen voor de opvoeding en verzorging van haar jongere broertjes en zusjes en voor het huishouden. Toen haar vader uit de gevangenis kwam, was hij gewelddadig tegen Alina en haar moeder.

Uiteraard wilde Alina dit onveilige huishouden ontvluchten, dus trouwde ze op jonge leeftijd. Haar huwelijk was echter vol spanningen door het gokprobleem van haar man. Ter bescherming van haar twee jonge zonen Binyamin* en Gabriel* scheidde Alina van haar man. Alina's ex-man liet veel schulden na door gokken en betrokkenheid bij de grijze markt. Als gevolg daarvan is Alina's bankrekening beperkt en is ze bezig met een dwangbevel. De relatie tussen Alina's zonen en hun vader is ook gewelddadig.

Alina trouwde met een andere man en kreeg nog twee kinderen, maar helaas was ook dat huwelijk disfunctioneel. Vandaag probeert Alina alle kinderen alleen op te voeden, zonder noemenswaardige steun van de vaders van haar kinderen of haar eigen familie. Dit gezin is sinds 2006 in behandeling bij de sociale dienst vanwege financiële, echtelijke en ouderlijke problemen.

Toen VvI hoorde van de hopeloze situatie van dit gezin, kwam het te hulp om Gods hoop te brengen door middel van financiële hulp (cadeaubon), een voedselmand en een warme deken voor de winter. Helaas zijn er hier in Israël veel mensen die in hopeloze situaties verkeren. Zij hebben wanhopig behoefte aan een helpende hand, iemand die hen uit de put trekt en hen bijstaat om hen te laten weten dat ze er niet alleen voor staan.

Onze God vergeet de behoeftigen niet. En wij verheugen ons in het feit dat onze God een God van hoop is! Daarom is het, als kinderen van God, onze grote eer en plicht om Gods hoop te brengen aan de hopeloze. Wij nodigen u uit om samen met ons Gods hoop te brengen aan Alina en vele anderen die lijden aan uitzichtloosheid hier in Israël.

Breng vandaag hoop aan de hopeloze door een praktische financiële gift hier op onze website[NA1] .

*Namen zijn veranderd om de familie te beschermen.

“Maar zij die hun hoop op de Here hebben gevestigd, zullen hun krachten weer terugkrijgen. Zij stijgen op met vleugels als van arenden, zij zullen voortsnellen, maar niet moe worden, zij zullen wandelen zonder uitgeput te raken.”

VvI geeft hoop aan mensen in hopeloze situaties, net als Alina's familie. Doe met ons mee om Gods hoop en steun te brengen aan mensen in nood hier in Israël.

Hoop geven aan de hopeloze| Blog | Visie voor Israël

“Wees blij om Zijn heilige naam en laat wie Hem zoekt, verheugd zijn.”

Nu we de maand Adar ingaan, worden we eraan herinnerd onze vreugde te vergroten, in welke situatie we ons ook bevinden. Voor het Joodse volk staat deze maand in het teken van het boek Esther en het grote feest van Purim. Het woord 'Purim' betekent 'loten' en het is de viering van hoe God de komende verwoesting omzette in een tijd van vreugde en feest!

“De dag brak aan waarop de twee besluiten van de koning van kracht werden. De vijanden van de Joden hadden gehoopt hen die dag te kunnen vermoorden. Maar de rollen warden omgekeerd: de Joden overweldigden hun belagers! – Esther 9:1 

In het boek Esther komen het kwaad en de slechtheid tot uiting in Haman en zijn bevel om het Joodse volk te doden. Met een angstaanjagend vonnis van uitroeiing bevonden de Joden zich in een oord van angst en zonder vreugde. Maar toen Esther namens haar volk de koning benaderde, bewoog zij het hart van de koning om een nieuw decreet te schrijven. Dit nieuwe decreet stond de Joden toe zich te verdedigen tegen de aanval van hun vijanden. Alleen al bij het ontvangen van dit nieuwe decreet werden de Joden vervuld van vreugde!

“De Joden waren bijzonder blij en opgelucht. Iedereen bewees hun grote eer. In elke stad en elk gewest waar het koninklijk besluit werd bekend gemaakt, juichten de Joden van blijdschap. Zij gaven een feestmaal en riepen die dag tot feestdag uit.” - Esther 8:16-17

Het bijzondere van hun vreugde op dat moment is echter dat zij ervoor kozen zich in de Heer te verheugen nog voordat zij de overwinning van de strijd die hen nog te wachten stond, hadden behaald. Hun vijand haatte hen nog steeds en was vastbesloten hen te vernietigen. En de Joden moesten nog steeds hun vijanden onder ogen zien, tegen hen vechten en hen vernietigen. Toch verkozen zij zich te verheugen in de Heer, omdat zij ten volle geloofden dat God met hen was.

Dus, nu we deze nieuwe maand Adar naderen, hoe kiezen we er ook voor om ons te verheugen in de Heer, zelfs te midden van groot lijden of vervolging? Allereerst moeten we weten dat God met ons is. Ten tweede moeten we de vrucht van de Heilige Geest ontvangen in de diepe plaatsen van ons hart en onze geest. Alleen door de kracht van de Heilige Geest zijn wij in staat oprechte vreugde te uiten te midden van zeer moeilijke situaties.

En ten derde moeten we de Heer voor alles danken! Er is een groot verband tussen dankbaarheid en vreugde. Als we God danken, begint oprechte vreugde ons hart te vullen en worden we gesterkt in geloof, veiligheid en onbevreesdheid.

Er zijn veel verzen in de Bijbel die ons opdragen om "zich te verheugen", "blij te zijn" en "vreugde". Er zijn ook veel Hebreeuwse woorden die in de Schriften naar vreugde verwijzen: 'simcha', 'ditza', 'sasson', 'tzahala', 'rina', 'gilah', 'hodaya', en meer. Het woord van God benadrukt hoe belangrijk het is om ons tijdens onze geloofsreis hier op aarde te verheugen in de Heer.

Vreugde is leven in geloof zonder zorgen en zonder angst. Vreugde is onze ogen richten op Yeshua te midden van onze pijn. Vreugde is een dankbaar hart.

Van al onze medewerkers bij VFI, bidden we dat u een vreugdevolle viering heeft terwijl u Purim viert!

“Maar ieder die zijn vertrouwen op U stelt, zal zich verheugen. Zij zullen tot in eeuwigheid van vreugde juichen, omdat U hen beschermt.”

Tijdens de maand Adar moeten we onze vreugde vergroten, zoals Esther en de Joden deden te midden van groot lijden. De vreugde van de Heer is werkelijk onze kracht.

Purim en de kracht tot vreugde | Blog | Visie voor Israël

We make a living by what we get, we make a life by what we give. 

Onlangs werd ik herinnerd aan de woorden van mijn lieve moeder, moge haar nagedachtenis gezegend zijn, die twee dagen voor haar overlijden zei: "Ik ben er niet klaar voor om iemand tot last te zijn, mijn hele leven heb ik voor mijn gezin, mijn man en kinderen gezorgd, en als er een situatie ontstaat waarin ik een last word en iemand voor mij moet zorgen, kies ik ervoor om niet op die plaats en in die situatie te zijn."

Denk aan een moment in je leven dat je hulp nodig had. Misschien was het een lichamelijke kwaal of een moeilijke situatie thuis of op het werk. Wat het ook was, ik weet zeker dat je nog weet hoe het voelde om in die noodsituatie te zitten.

Voor mij was het een recente ervaring met ernstige pijn in mijn knie en schouder. Ik kon de dingen niet meer doen die ik altijd als vanzelfsprekend had beschouwd: inpakken en verhuizen, autorijden en zelfs een plastic zak optillen. In een oogwenk werd ik volledig afhankelijk van een ander, en dat was geen prettig gevoel.

Maar terwijl ik aan mijn situatie dacht, ging mijn hart uit naar al diegenen die hulp en steun krijgen van iedereen die hen kan helpen. Ik dacht aan elk van hen alsof zij mij waren, en ik stelde me de moeite en de schaamte voor die zij moeten voelen om hulp te vragen.

(Batya's moeder, Sarah, met het eerste achterkleinkind)

Het is belangrijk te onthouden dat het wiel van het leven draait, en zelfs als we alles hebben wat we nodig hebben om een goed en gelukkig leven te leiden, zelfs als we vandaag anderen steunen, kan de situatie veranderen en kunnen we op bepaalde punten zwak worden en zelf hulp nodig hebben. Dit is nederigheid, dat we in elke situatie op een plaats van geduld en mededogen moeten zijn, en aandacht moeten hebben voor de behoeften van een ander.

In onze generatie zijn we voortdurend met onszelf bezig. Alle sociale netwerken staan vol met de persoonlijke verhalen van zoveel mensen. Voor onszelf zorgen is niet het enige doel van ons leven. Ons doel is het dienen en opleiden van hen die hulp nodig hebben. De constante zoektocht naar hen wiens schreeuw niet wordt gehoord. Zij die we niet kennen omdat ze zich schamen om hulp te vragen. Dit is de moeilijkste taak, om de stille en nederige te vinden.

Als wij sterk zijn in ons geloof, moeten wij rekening houden met de gevoeligheid van anderen die minder sterk zijn. – Romeinen 15:1

Er staat geschreven dat Job, die verondersteld werd ondergedompeld te zijn in zijn grote problemen, de moeilijkste gevallen ging zoeken en vinden, zij die hulp nodig hadden. Niet ieder van ons kan zoeken en vinden, maar ieder van ons kan ervoor kiezen de zwakken en armen te steunen. Wanneer u partner wordt van Visie voor Israël en ons maandelijks steunt, stelt u ons in staat de ogen en de uitgestoken hand te zijn om vanuit nederigheid en bescheidenheid hulp te bieden aan de zwakken onder ons.

Ik was als een vader voor de armen en ik kwam op voor de rechten van veemdelingen. 

Lees deze inspirerende brief van Batya over de nederigheid van het nodig hebben van hulp en het belang van compassie voor mensen in nood.

Een les in nederigheid: Inzicht in de behoefte aan hulp | Blog | Visie voor Israël

Een les in nederigheid: Inzicht in de behoefte aan hulp

Wij zijn bevoorrecht als we de zeldzame kans krijgen om met overlevenden van de Holocaust te zitten, naar hun heroïsche verhalen te luisteren en van hun moed te leren.

Wij ontmoetten onlangs Frieda*, geboren in 1935 in Litouwen, wiens wijsheid en hoop integraal deel uitmaken van haar inspirerende getuigenis.

Frieda groeide op in Litouwen in een welgesteld gezin - haar vader was een welvarend zakenman in de textiel en had contacten over de hele wereld.

Het politieke en sociale klimaat was gespannen en kwam tot een kookpunt. Nog voordat de Duitsers Litouwen in 1941 binnenvielen, begonnen de Litouwers Joden te vermoorden, de Joden uit 150 dorpen "op te ruimen" en deze dorpen "Judenfrei" te noemen, dat wil zeggen vrij van Joden.

Ze vermoordden de Joden op ongelooflijk wrede en openbare manieren, onthoofden een rabbijn en toonden zijn hoofd in een raam, dreven Joden in een synagoge bijeen en staken die in brand, of waterboardden hen dood op straat terwijl toeschouwers wreed lachten.

Toen Frieda ongeveer vijf jaar oud was, werden de Joden in gedwongen de gele ster met het woord "Jood" op te spelden om zich te identificeren als Joodse burgers en een symbool van spot.

Het was tegen de wet voor Joden om hun huis te verlaten zonder deze sterren. Op een dag, toen Frieda's grootmoeder in de rij stond om brood te halen, vergat ze haar gele ster te dragen. Haar buurman verweet haar, en haar grootmoeder werd meegenomen en nooit meer gezien.

Toen de Duitsers binnenvielen, werden Joden naar getto's en werkkampen gebracht. Terwijl Frieda haar onmogelijke maar helaas ware verhaal vertelde, hielden we onze adem in en namen we elk woord in ons op toen ze de eerste dagen van de oorlog beschreef als "afschuwelijk":

"We namen slechts een paar bezittingen mee; ik herinner me dat mijn moeder probeerde een enorme ficusplant mee te nemen; ze wist niet wat er gebeurde. Mijn grootvader, die welgesteld en welvarend was, werd als eerste meegenomen zodat zijn appartement kon worden geplunderd; ik hoorde later dat hij werd vernederd en gemarteld voordat hij werd vermoord".

Toen Frieda en haar familie in het getto aankwamen, beseften ze dat niemand er ooit levend uit zou komen. 

De Duitse bewakers verzamelden de mensen om te zien wie nuttig was en wie niet - ouderen en kinderen waren overbodig. Op de een of andere wonderbaarlijke manier werden Frieda en haar ouders gespaard.

De tijd stond niet aan hun kant, want ze wisten dat ze het niet zouden overleven tenzij ze een manier zouden vinden om te ontsnappen, zoals Frieda zich herinnert:

"Mijn ouders timeden de bewakers met hun honden en hun zoeklichten en probeerden een gat te graven onder het prikkeldraad om te zien of ze me konden helpen ontsnappen; elke keer als ze dat deden - riskeerden ze hun leven. Het was een vervelende procedure omdat het slechts een kwestie van minuten was tussen het wisselen van de bewakers.

Ze groeven een gat dat groot genoeg was voor mij als 5,5 tot 6-jarige om er doorheen te gaan. Ze duwden me erdoor, en aan de andere kant stond mijn vaders secretaresse, die in de schaduw op me wachtte. Ze nam me mee over de rivierbrug naar haar appartement.

Ik huilde zo hard omdat ik niet begreep wat er gebeurde, en ze kon me niet houden omdat ik haar leven in gevaar bracht".

Gelukkig redde de onbaatzuchtige en levensgevaarlijke daad van de secretaresse van haar vader haar leven, want zij vond een nieuwe woonplek voor haar op een plek waar een groep journalisten elkaar zou ontmoeten. Natasha, een journaliste en de beste vriendin van Frieda's moeder, bracht haar onder bij haar zus, die een boerderij op het platteland had.

Op de boerderij was Frieda altijd op de vlucht en liep ze voortdurend het risico ontdekt te worden als mensen achterdochtig werden; ze probeerde zich altijd te mengen en onzichtbaar te maken.

Zoals vele dappere heidenen vandaag, die "rechtvaardigen onder de volkeren" worden genoemd, verborg de vrouw Frieda's identiteit door te liegen en te zeggen dat het het onwettige kind van haar zuster was, dat zij onder haar dak had genomen.

Onder de onvoorstelbare pijn van het gescheiden zijn van haar familie, waren deze vrouwen als moeders voor Frieda, zozeer zelfs dat ze hen 'moeder' noemde.

Wonderbaarlijk genoeg was Frieda's moeder bij haar aan het einde van de oorlog, toen de Sovjettroepen hen in 1944 bevrijdden.

Hoewel de oorlog voorbij was en haar moeder en vader het overleefden, bleef het trauma van die verschrikkelijke jaren haar achtervolgen:

"De angst was er altijd; er kwamen Duitsers langs die me zochten, en ik begreep niet waarom ze me probeerden te vermoorden, want ik probeerde altijd een braaf meisje te zijn. Ik was een doelwit voor moord; dit trauma blijft me tot op de dag van vandaag bij, de angst en vertrouwensproblemen."

Voor veel overlevenden is de pijn te moeilijk om ooit nog over te spreken; voor Frieda is haar verhaal een kans om zich uit te spreken tegen racisme en holocaustontkenners uit te dagen:

"Mensen lijken hun eigen agenda te hebben voor ontkenning en vervorming, omdat het voor hen te moeilijk is om te begrijpen dat er kilometers en kilometers aan lijken waren. Het is als denken aan eeuwigheid of oneindigheid - het is te groot voor sommige mensen. Voor sommige mensen is antisemitisme, anti-Israël zijn, de manier om zich te uiten en past het bij hun persoonlijke agenda en hun politieke opvattingen".

Als het (de Holocaust) niet was gebeurd en het niet enkele jaren na het gebeuren op het geweten van de wereld had gelegen, en als de verslagen die de Duitsers zelf bijhielden er niet waren geweest, zou het voor hen veel gemakkelijker zijn geweest om ze te begraven (bewijzen van de Holocaust).

"Je herhaalt een leugen vaak genoeg dat hij werkelijkheid kan worden," en dat is het gevaar, want als je alleen leeft en de waarheid niet ziet, raak je zelf besmet. En dat (Holocaust ontkenning) moeten we uit alle macht bestrijden.

Als de nieuwe generaties kunnen zien dat er een uitweg is, dat wij een betere wereld kunnen creëren, en ons hart, onze ziel en onze geest in die weg leggen, dan zullen zij het licht zien en het delen met hun families en vrienden. Dit kan generaties en generaties lang doorgaan, net zoals wij Joden.

Ik ben hier om dit verhaal te vertellen. Dit is de continuïteit van de Joden, en die zal nooit ophouden, en Hitler heeft verloren". Ze voegde er met een zegevierende glimlach aan toe.

Frieda en haar familie zijn het levende bewijs van de hoop die door de generaties heen blijft leven. Haar moeder werd 101 jaar oud, haar vader 96, en zijzelf heeft twee zonen en acht kleinkinderen.

God heeft zijn volk gesterkt om de donkerste tijden van de geschiedenis te overleven en heeft de geest van waarheid en gerechtigheid in hun harten gelegd om zich tegen het antisemitisme te verzetten.

Wanneer u Visie voor Israël steunt, geeft u niet alleen een mand met voedsel of een warme kachel en deken aan ouderen in de koude winters, maar helpt u mensen zoals Frieda om haar nalatenschap als een van de overgebleven Holocaust-overlevenden te bewaren.

U neemt een standpunt in tegen antisemitisme door de echte verhalen en heroïsche verhalen te erkennen van Joden en de heidenen die hun leven riskeerden om hen te redden.

In de wereld van vandaag, waar het antisemitisme weer de kop opsteekt en Joden naar Israël terugkeren om aan racistisch geweld te ontsnappen, zijn wij dankbaar voor de steun van onze partners in de naties terwijl Israël doorgaat met de wederopbouw als een natie die uit de as herrijst.

Bedankt dat u ons steunt, zodat wij helden als Frieda kunnen steunen.

Holocaustoverlevende Frieda leefde niet alleen om haar verhaal te vertellen, maar staat ook tegenover het opkomende antisemitisme en Holocaustontkenners. Lees haar inspirerende verhaal!

Van Slachtoffer tot Overwinnaar - Een verhaal van een Holocaustoverlevende | Blog | Visie voor Israël

Van Slachtoffer tot Overwinnaar - Een verhaal van een Holocaustoverlevende

"God hoort elk onuitgesproken woord, ziet elke ongeziene wond, herstelt elke ondraaglijke pijn. Heb vertrouwen en wees sterk." 

Kun je je het gevoel voorstellen om als baby geadopteerd te worden? Nou, zo begon het verhaal van *Henni. Nadat ze een paar weken op deze wereld was, adopteerde een ultraorthodoxe familie Henni. Maar toen Henni 16 werd, liep ze weg van huis en van haar familie. Ze leed onder misbruik en wilde daar niet meer blijven. Als gevolg daarvan dwaalde ze op straat rond zonder enig gevoel van identiteit en verbondenheid. Uiteindelijk vond ze een veilig en warm tehuis in het centrum van Israël, speciaal voor meisjes in risicosituaties. Na een verblijf van twee jaar was het tijd om in dienst te gaan bij de IDF. Tijdens haar dienst ontmoette ze haar toekomstige man en kort daarna trouwden ze.

Na de geboorte van hun tweede kind verdween de vader en kwam nooit meer terug. Hierdoor voelde Henni zich opnieuw afgewezen en helemaal alleen. Ze had geen tijd om medelijden met zichzelf te hebben. Ze moest voor haar peuter en baby zorgen zonder werk, zonder familie waar ze terecht kon voor hulp, zonder inkomen en zonder steun. Ze was dankbaar dat ze haar twee kinderen had, maar ze wist niet hoe ze voor haar kinderen en zichzelf moest zorgen. 

“Wee de onrechtvaardige rechters en zij die slechte wetten uitvaardigen, ‘zegt de Here, ‘zodat er geen gerechtigheid is voor de armen, weduwen en wezen. Zelfs zij worden door hem beroofd.  — Jesaja 10:1-2

In een poging te overleven tegen alle verwachtingen in, begon Henni te werken met oudere mensen. Ze maakte voor hen schoon en zorgde voor hun behoeften. Het was zwaar en het inkomen dekte niet de maandelijkse basisuitgaven zoals huur, nutsvoorzieningen en de rest.

Er kwam een verzoek van de sociale autoriteiten om haar bij te staan. Het team van Visie voor Israël bezocht Henni bij haar thuis. In het appartement waar ze woonde ontbraken de meest elementaire meubels, geen stoelen, geen tafel, kapotte bedden. De oude roestige koelkast was leeg en had geen eten. De kinderen hadden honger en leden aan ondervoeding. Ook Henni leed aan gezondheidsproblemen door gebrek aan voedzaam voedsel, wat slechts een klein symbool was van haar moeilijke lichamelijke en geestelijke toestand.

Dit bezoek aan Henni's huis was een keerpunt voor de familie en voor onze medewerkers. We beseften meteen dat Henni iemand heel bijzonder is. Vanaf dat moment kreeg het gezin voortdurend steun in de vorm van voedselpakketten en financiële tegoedbonnen, meubels, een nieuwe koelkast, schooltassen voor de kinderen, kleding en verwarming. Al deze voorzieningen hielpen haar beseffen dat haar gebeden waren verhoord. Terwijl ons team van Henni hield, zagen we hoe ze nooit iets verwachtte en altijd iets terug wilde geven. Ze had letterlijk niets en toch wilde ze het weinige dat ze had aan ons geven, zodat we anderen in nood konden zegenen. Op een keer overhandigde ze ons een zak met gloednieuwe kleren die ze van een andere liefdadigheidsorganisatie had gekregen. Ze zei: "Ik heb deze mooie kleren niet nodig. Geef het alsjeblieft aan een behoeftig gezin".

Henni's leven veranderde. In de loop der jaren zagen we hoe ze gelukkiger werd, voor zichzelf begon te zorgen en er gezonder uitzag. Ook haar kinderen gingen er sociaal op vooruit en deden het veel beter op school.

Met een dankbaar hart stuurt Henni ons berichten van zegeningen en dankbetuigingen. Ze laat nooit een gelegenheid voorbijgaan om ons kantoor te bellen om ons werk en ons team te zegenen. Elke feestdag en elke paar maanden belt ze ons op om simpelweg te zeggen: "Ik hoop dat het goed met jullie gaat. Ik bel gewoon om jullie te laten weten dat jullie in mijn gedachten en gebeden zijn".

We vinden het heerlijk om er gewoon voor anderen te zijn en de echte verandering te zien bij degenen die we door de jaren heen hebben omarmd. Er zijn duizenden jonge mensen die op zoek zijn naar een oor om te horen, een oog om te zien en een hart om te geven.

De oprechte woorden van dank en zegen geven ons weer hoe essentieel de hulp is voor de ontvangers. God opende de deuren voor u en ons om tot zegen te zijn, en wij beschouwen dit als een geweldige kans en een voorrecht.

Wij nodigen u uit om met ons samen te werken terwijl God ons gebruikt om een enorme impact te hebben op de kostbare levens hier in Israël.

“Ik ben er zeker van dat God op de grote dag van Christus Jezus het goede werk dat Hij onder u begonnen is, zal voltooien.” — Filippenzen 1:6

VvI voorziet in essentiële behoeften en steun voor alleenstaande moeders en armen in Israël. Ontdek hoe één bezoek van VvI het leven van een moeder en haar kinderen veranderde.

Een levensveranderend bezoek - zorgen voor een moeder en haar kinderen | Blog | Visie voor Israël

Een levensveranderend bezoek - zorgen voor een moeder en haar kinderen

Een trauma overwinnen, een vriendelijke daad per keer 

Helaas kan de terreur voor velen die vandaag in Israël wonen, elk ogenblik toeslaan en onvoorstelbare trauma's en invaliditeit achterlaten.

Shlomo* werd het slachtoffer van vijandigheid toen een Qassam raket in de buurt van zijn huis viel in 2005. Sinds dit tragische incident wordt hij elke week behandeld in een psychiatrische kliniek en probeert hij een alledaags leven te leiden met behulp van antidepressiva en andere angstbehandelingsmedicijnen.

Rachel*, zijn vrouw, ondervindt zelf ook problemen sinds zij lichamelijk gehandicapt is geraakt doordat zij op de markt van de stad in een kuil is gevallen die door een Qassam-raket is veroorzaakt. Zij is beperkt geworden in haar bewegingen en is gedwongen haar dagen door te brengen met veelvuldige bezoeken aan de kliniek om medische behandeling te krijgen.

Shlomo en Rachel zijn gediagnosticeerd als zwaar gehandicapt, wat hun vermogen om financieel in hun levensonderhoud te voorzien onmogelijk maakt.

Visie voor Israël heeft het immense voorrecht gehad om Shlomo en Rachel zeven jaar lang te steunen met speciale verzoeken en hulp bij het doen van boodschappen ter voorbereiding op de feestdagen.

Dus toen we hoorden dat Rachel hulp nodig had om een speciale bril te betalen om haar gezichtsvermogen te herstellen, waren we dankbaar dat we haar een handje konden helpen.

Een brief van Shlomo aan Visie voor Israël:

"Mijn naam is Shlomo, ik ben een ultraorthodoxe jood die in het zuiden van Israël bij de Gazastrook woont.

Door Gods genade ben ik geboren bij geweldige ouders die mij een opleiding, liefde en eindeloze levensvreugde hebben gegeven.

Maar toen ik 12 jaar oud was, stond mijn wereld op zijn kop toen mijn lieve broertje *Reuben voor mijn ogen werd gedood in een afschuwelijk ongeluk. 

Mijn lieve vader en moeder overleden een paar jaar later aan gebroken harten op zeer jonge leeftijd.
 
 

Tot mijn bittere lot ben ik een vader wiens lieve dochter op jonge leeftijd stierf, en mijn oudste neef (19 jaar) verloor zijn leven toen hij diende als strijder bij de grenspolitie tijdens een conflict in de stad Hebron.
 
 

En nu is mijn geliefde vrouw Rachel zwaar gehandicapt. Wij "leven" van pensioenen van het Rijksverzekeringsinstituut, waardoor wij niets overhouden; wij hebben diverse leningen moeten afsluiten voor onverwachte medische behandelingen en gaan gebukt onder een zaak van een dwangbevel.
 
 

Met Gods hulp wend ik mij nu tot u voor dringende hulp, aangezien mijn vrouw in de afgelopen twee maanden een complexe oogoperatie heeft ondergaan en nu een speciale bril nodig heeft.
 
 

Ik vraag u ons te helpen met een financiële donatie, zodat wij kunnen bestaan op een manier die ons de rest van onze menselijke waardigheid niet zal ontnemen."

Voor koppels als Shlomo en Rachel, is het leven niet vriendelijk geweest.
 
 

Wij kunnen misschien niet elke tragedie voorkomen, maar wij kunnen de schepen zijn die de waardigheid herstellen van hen die van de middelen zijn beroofd om in hun levensonderhoud te voorzien en hun gevoel van zingeving herstellen - één daad van vriendelijkheid per keer.
 
 

Gelukkig konden we dankzij uw enorme steun en vrijgevigheid Rachel een speciale bril geven om haar gezichtsvermogen te verbeteren, haar gezondheid te herwinnen en de kwaliteit van haar leven te verbeteren.
 
 

We waren dolgelukkig toen we een hartverwarmende brief ontvingen van Shlomo, waarin hij ons bedankte voor onze hulp:
 
 

"Ik heb een speciale reden om jullie weer te zeggen - dank jullie wel! Godzijdank staan jullie aan mijn zijde in deze moeilijke en vermoeiende tijd.
 
 

Jullie zijn ongetwijfeld de motor die mijn hart beweegt om van het leven te houden, ondanks mijn vele moeilijkheden. Jullie zijn het mooie bewijs dat er nog mensen zijn die gehandicapten van terreuraanslagen helpen.
 
 

Ik ben u uit de grond van mijn hart dankbaar dat u mij altijd met gevoeligheid, professionaliteit en vriendschap hebt behandeld - het is voor mij een groot voorrecht om door uw organisatie te worden behandeld. Uw investering in mijn vrouw en mij is van onschatbare waarde."
 
 

*Alle namen zijn veranderd om de identiteit van deze personen te beschermen.

Bent u bereid om Israël te zegenen, een verschil te maken in het leven van mensen, en mee te werken aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

Unfortunately for many living in Israel today, terror leaves its victims in severe trauma. We're here to heal their heart - one act of kindness at a time.

Shlomo & Rachel - Van Raketten tot Herstelling | Blog | Visie voor Israël

Shlomo & Rachel - Van Raketten tot Herstelling

We kunnen onze kinderen niet laten verhongeren 

“Want ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven. Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven. Ik was een vreemdeling en u hebt Mij in uw huis uitgenodigd.”

Gedurende onze 28 jaar als organisatie, heeft Visie voor Israël altijd direct gewerkt met gezinnen en kinderen in armoede die steun nodig hebben. Het verstrekken van voedsel aan de hongerige is een van onze belangrijkste doelstellingen. In de afgelopen jaren hebben we een stijging gezien in het armoedecijfer en het aantal kinderen dat honger lijdt.

Toen ons team Riki voor de eerste keer bezocht, hoorden we dat ze een alleenstaande moeder was met 3 kinderen. Ze was een zwaargebouwde vrouw die het grootste deel van haar haar verloren had. Haar nagels waren gebroken en ze legde uit dat zij en haar kinderen brood, pasta en rijst aten en dat ze het zich niet kon veroorloven voedzaam voedsel te kopen. Ze legde uit dat ze pijn heeft in delen van haar lichaam. Toen ze de koelkast opende, zagen we een paar sneetjes brood en margarine. Toen beseften we dat er honderdduizenden mensen zoals Riki zijn.

Voedingsonzekerheid is een van de kenmerken van armoede. Veel mensen die in armoede leven, krijgen niet de juiste voedingsstoffen binnen die ze nodig hebben, omdat ze geen toegang hebben tot gezonde voedingsbronnen. Honger brengt schade toe aan zowel de lichamelijke als de geestelijke gezondheid en kan gezinnen uit hun gemeenschap verstoten.

Kinderen zijn bijzonder kwetsbaar voor het gebrek aan voedingsstoffen omdat zij nog in ontwikkeling zijn en de juiste voedingsstoffen nodig hebben om te groeien. Het gebrek daaraan kan ertoe leiden dat zij achterop raken in hun opleiding of worden buitengesloten van hun leeftijdsgenoten. Het percentage kinderen dat te kampen heeft met voedselonzekerheid is bijzonder hoog bij gezinnen die onder de armoedegrens zitten. Bij degenen die een maandelijkse toelage ontvangen van de Israëlische Nationale Veiligheid, is er een hoog percentage Arabische, ultraorthodoxe gezinnen, en gezinnen die invaliditeitsuitkeringen ontvangen.

De COVID-19-pandemie heeft de situatie verergerd en de voedselonzekerheid voor deze gemeenschappen doen toenemen. Als gevolg daarvan is er een toename van het aantal aanvragen voor sociale bijstand. Liefdadigheidsorganisaties hebben te maken met een toegenomen vraag, en Visie voor Israël vormt hierop geen uitzondering.

De gezinnen die door Visie voor Israël worden gesteund, voelen zich deel van de familie. Elke maand bezoeken we honderden gezinnen om de voorziening op gang te houden. Elk gezin ontvangt een mand met voedingsmiddelen van hoge kwaliteit.

Omdat de armoede is toegenomen, hebben we onze productie moeten verhogen. Uw steun van €100 aan Visie voor Israël, zal een hele familie voorzien van een gift card om voedsel te kopen. Door €50 te geven, kunnen we een gezin voorzien van een voedselmand gevuld met voedzame voedingsproducten.

Wij hopen te kunnen blijven groeien, zodat wij zoveel mogelijk mensen kunnen helpen. Wij vertrouwen erop dat u, onze vrienden en supporters, ons zult helpen een verschil te maken voor de armen en hongerige in Israël.

Het is altijd een vreugde te weten dat wij een verschil maken en dat wij allen de kans hebben daaraan deel te nemen. Doneer alstublieft hier.

Wie vriendelijk is, zal worden gezegend, hij deelde immers zijn brood met de hongerige. 

Verhalen

Overwinning op terreur en verlies

zaterdag 13 mei 2023

Een held, een gebed en een machtige God

zaterdag 22 april 2023

Holocaust Vluchtelingen - Meer dan Helden

donderdag 23 maart 2023

Hoop geven aan de hopeloze

vrijdag 10 maart 2023

Purim en de kracht tot vreugde

maandag 6 maart 2023

Een les in nederigheid: Inzicht in de behoefte aan hulp

vrijdag 10 februari 2023

Van Slachtoffer tot Overwinnaar - Een verhaal van een Holocaustoverlevende

vrijdag 13 januari 2023

Een levensveranderend bezoek - zorgen voor een moeder en haar kinderen

vrijdag 11 november 2022

Shlomo & Rachel - Van Raketten tot Herstelling

zaterdag 10 september 2022

Voedselonzekerheid neemt toe onder jonge kinderen en ouderen

zaterdag 23 juli 2022

Als vijandige raketten onschuldigen aanvallen, zal Israël zichzelf beschermen.

zaterdag 16 juli 2022

De Pijnlijke Wond die tot Heldhaftigheid Leidde

zaterdag 14 mei 2022

Impact Verslag—April 2022

zaterdag 9 april 2022

Geïnspireerd door geloof: het verbazingwekkende verhaal van een terreuroverlevende

zaterdag 12 maart 2022

Een wonderbaarlijke mijlpaal: het verhaal van Ya'ir

zaterdag 15 januari 2022

Impact Verslag—November 2021

vrijdag 12 november 2021

Enorme Impact op een Heel Speciale Dag

zondag 10 januari 2021

De Warmte van Thuis Tijdens Chanoeka

dinsdag 5 januari 2021

Gekleed in Compassie

dinsdag 24 november 2020

Wetenschappelijke Apparatuur voor Kinderen met Speciaal Onderwijs

dinsdag 10 november 2020

Een Welkome Steun voor Eenzame Soldaten

donderdag 24 september 2020

Holocaustoverlevenden Zetten Zich Schrap voor een Nieuwe Schrijnende Uitdaging

donderdag 6 augustus 2020

Een Hoger Cijfer: Kritieke Benodigdheden om het Jaar Sterk te Beginnen

zondag 26 juli 2020

Hulp aan de Ethiopische Gemeenschap & Ongelijkheidskwesties

woensdag 1 juli 2020

Generositeit te Midden van Onzekerheid

dinsdag 7 april 2020

Download de VVI Nieuws App!

Ontvang het laatste nieuws & updates

Blijf op de hoogte. Ontvang de laatste verhalen en updates uit Israël. Steun ons in gebed!

Blijf Betrokken

Snelle Links

Help mee

Neem contact op