Luister terwijl Batya de schoonheid van Parashat Yitro uiteenzet in Exodus 18:1-20:23. Dit gedeelte van de Thora spreekt boekdelen over Gods liefde voor zijn volk, het wonder van Exodus en hoe we de tien geboden hebben ontvangen. Als student van de Thora en volgeling van Yeshua, geeft Batya's perspectief nieuw inzicht in onze beloften aan God en hoe we moeilijke beslissingen moeten nemen.

Parashat Yitro - Bible Teaching with Batya Segal

Bent u bereid om Israël te zegenen, een verschil te maken in de levens van mensen en deel te nemen aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

This section of the Torah speaks volumes about God’s love for his people, the miracle of Exodus, and how we came to receive the ten commandments. 

Waar komen de tien geboden vandaan? | Blog | Visie voor Israël

Jeruzalem is een goed gebouwde stad, waar de stammen van het volk naar toe gaan. - Psalmen 122:3

Yom Yerushalayim, of Jeruzalem dag, is een relatief nieuwe toevoeging aan de Hebreeuwse kalender ter herdenking van de hereniging van Jeruzalem onder Joodse soevereiniteit in 1967. De feestdag, die dit jaar op de 28e dag van Iyar, 19 mei, wordt gevierd, markeert een cruciaal moment in de joodse geschiedenis en het blijvende belang van Jeruzalem als spirituele hoofdstad.

Al meer dan een millennium is Jeruzalem de hoofdstad van het Joodse volk. Koning David veroverde de stad rond 1000 voor Christus en vestigde er zijn monarchie. Later werd Jeruzalem echter twee keer veroverd, de tweede keer door de Romeinen in 70 v. Chr., een belangrijke gebeurtenis in de Joodse geschiedenis. Sindsdien rouwen Joden al duizenden jaren om het verlies van Jeruzalem, met inbegrip van een officiële rouwdag elk jaar op Tisha B'Av. Hoewel zij al twee millennia in ballingschap leven, blijft Jeruzalem de spirituele hoofdstad van de Joden. Joden bidden nog steeds met hun gezicht naar Jeruzalem gericht en verwijzen in hun religieuze diensten naar de stad.

De stad werd verdeeld tussen Israël en Jordanië na de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog in 1948, waarbij Oost-Jeruzalem (waar de klaagmuur staat) onder Jordaanse controle viel en West-Jeruzalem onder Israëlische controle bleef.

Op de derde dag van de Zesdaagse Oorlog in juni 1967 veroverde het Israëlische leger Oost-Jeruzalem, voor het eerst in duizenden jaren dat de hele stad onder Joodse controle stond. Door deze overwinning kregen de Joden toegang tot het heiligste deel van de stad - de Westelijke Muur, het enige overblijfsel van de heilige Tempel.

Door de jonge leeftijd van Yom Yerushalayim zijn specifieke gebruiken en tradities nog in opkomst. De feestdag wordt een bedevaartsdag waarop duizenden Israëli's naar Jeruzalem reizen om hun solidariteit met de stad te tonen. Deze solidariteit is vooral belangrijk omdat de internationale gemeenschap de "hereniging" van de stad onder Israëlische soevereiniteit nooit heeft goedgekeurd, en veel landen Jeruzalem niet erkennen als de hoofdstad van de Joodse staat.

Het Israëlische onderwijssysteem wijdt de week voorafgaand aan Yom Yerushalayim aan het vergroten van de kennis van de geschiedenis en de geografie van de stad, waarbij de nadruk wordt gelegd op de unieke rol ervan in de Joodse messiaanse aspiraties sinds Bijbelse tijden.

De religieuze status van Yom Yerushalayim is enigszins dubbelzinnig in vergelijking met Yom Ha'atzmaut (Onafhankelijkheidsdag van Israël). Naar het model van Yom Ha'atzmaut besloot het opperrabbinaat van Israël dat Yom Yerushalayim ook moet worden gemarkeerd met het reciteren van Hallel (lofpsalmen) en een langere versie van Psukei d'Zimra (de psalmen in het vroegere deel van de ochtenddienst). 

Het Progressieve (Reform) gebedenboek van Israël merkt op dat het Hallel op Yom Yerushalayim moet worden gereciteerd, maar niet het Masorti (Conservatieve) gebedenboek, dat een lijst van aanvullende lezingen voor deze dag voorstelt.

De religieuze dubbelzinnigheid van de feestdag wordt ook weerspiegeld in de vieringen buiten Israël. Hoewel Jeruzalem voor alle Joden een belangrijke betekenis heeft, heeft Yom Yerushalayim nog niet de populariteit van Yom Ha'atzmaut bereikt en wordt het buiten Israël niet uitgebreid gevierd.

Toch blijft Yom Yerushalayim voor veel Joden een belangrijke dag om de hereniging van Jeruzalem en de politieke onafhankelijkheid van het Joodse volk te vieren. Naarmate de feestdag zich verder ontwikkelt, zal zijn betekenis als symbool van eenheid en volharding ongetwijfeld een aandachtspunt blijven voor Joodse gemeenschappen wereldwijd.

Een citaat uit Psalm 122:3, vaak geciteerd bij de viering van Yom Yerushalayim, dient als herinnering aan de eenheid die de dag vertegenwoordigt: "Ir shechubrah lah yachdav" - een stad die werd samengevoegd.

Een opmerkelijke viering van Yom Yerushalayim is de Rikudgalim, of Vlaggendans, een optocht met duizenden mensen, vooral jonge religieuze Zionistische Joden. De deelnemers marcheren door de straten van Jeruzalem, velen dragen blauw en wit - de kleuren van de Israëlische vlag - om hun liefde en steun voor de stad te betuigen.

De optocht begint gewoonlijk in het westelijke deel van Jeruzalem en gaat door de Jaffapoort naar de Oude Stad, met als hoogtepunt de Westelijke Muur. Deze optocht dient niet alleen als vreugdevolle viering van de hereniging van Jeruzalem, maar ook als symbool van de Joodse verbondenheid met de historische en religieuze plaatsen van de stad.

Hoewel Yom Yerushalayim buiten Israël niet zo algemeen wordt gevierd, organiseren Joodse gemeenschappen over de hele wereld vaak evenementen en activiteiten om deze dag te eren. Synagogen, scholen en gemeenschapscentra kunnen speciale gebedsdiensten, lezingen en discussies houden over de betekenis van Jeruzalem in de joodse geschiedenis en traditie.

In sommige gemeenschappen worden solidariteitsmarsen of -bijeenkomsten georganiseerd om steun te betuigen aan Israël en de verbondenheid van het Joodse volk met Jeruzalem. Deze evenementen kunnen live muziek, toespraken en educatieve activiteiten voor zowel kinderen als volwassenen omvatten, die een gevoel van eenheid en trots op het Joodse erfgoed bevorderen.

Yom Yerushalayim is niet zonder uitdagingen en controverses geweest. De hereniging van Jeruzalem onder Israëlische controle blijft een controversiële kwestie, waarbij de internationale gemeenschap de stad grotendeels niet erkent als de onverdeelde hoofdstad van Israël. Bovendien ziet de Palestijnse bevolking in Oost-Jeruzalem en op de Westelijke Jordaanoever de viering van Yom Yerushalayim als een provocatie die hun aanspraken op het oostelijke deel van de stad ondermijnt.

De laatste jaren is er kritiek geuit op de parade van de vlaggenmassa omdat deze door wijken met een moslimmeerderheid loopt, wat tot spanningen en soms botsingen tussen deelnemers en Arabische inwoners leidt. Daarom zijn alternatieve routes en veiligheidsmaatregelen voorgesteld en ingevoerd om de kans op conflicten zo klein mogelijk te maken.

Ondanks deze uitdagingen blijft Yom Yerushalayim een belangrijke feestdag voor veel Joodse mensen. Het herinnert aan het historische, religieuze en culturele belang van Jeruzalem en aan de voortdurende strijd om de Joodse aanwezigheid in de stad te handhaven.

Yom Yerushalayim is een dag om de hereniging van Jeruzalem en de verbondenheid van het Joodse volk met hun eeuwige hoofdstad te vieren. Hoewel de feestdag niet zo algemeen wordt gevierd als Yom Ha'atzmaut, blijft het voor veel Joden een belangrijke gelegenheid om hun liefde en toewijding voor de stad Jeruzalem tot uitdrukking te brengen. Met parades, gebeden en educatieve evenementen herinnert Yom Yerushalayim aan de blijvende verbondenheid van het Joodse volk met zijn oude hoofdstad en de voortdurende uitdagingen waarmee het wordt geconfronteerd bij het onderhouden van die verbondenheid.

Ontdek de betekenis van Yom Yerushalayim, de feestdag die de hereniging van Jeruzalem herdenkt, en verken de gebruiken en geschiedenis ervan.

Yom Yerushalayim: De viering van de hereniging van Jeruzalem | Blog | Visie voor Israël

Yom Yerushalayim: De viering van de hereniging van Jeruzalem

“Ik geef u vandaag de keus tussen Gods zegen en Gods vloek.” 

De vierde lezing van Sefer Devarim (Het Boek Deuteronomium) is Parshat Re'eh (Deut. 11:26-16-17). De titel van de Torah portie is ontleend aan het eerste woord van Mozes' toespraak in de gebiedende wijs: "Zie! (re'eh), ik presenteer jullie vandaag een zegen en een vloek...".

Parshat Re'eh luidt een serie van drie opeenvolgende Torah porties in - Re'eh, Shoftim, Ki Tetzei - die meer geboden bevatten dan enig ander pericoop in de Schrift. Tot nu toe heeft Mozes zich gericht op het belang van het vereren van Hashem; het voordeel en de noodzaak van het liefhebben van God met heel je hart, ziel en middelen; en de gereedschappen die ze als volk nodig zullen hebben om zich aan te passen aan hun nieuwe leven in het Beloofde Land. In de eerste tien hoofdstukken van het boek komt het meeste van wat Mozes heeft gezegd in de vorm van een berisping. Toch is zelfs zijn berisping bedoeld om het volk aan te moedigen en te inspireren tot grootsheid.

Deze week begint Mozes de trilogie door de geboden van God in perspectief te plaatsen en uit te leggen dat de keuze van het Joodse volk om de Tora en hun missie te accepteren niets minder is dan kiezen tussen een zegen en een vloek:

Er zal een zegen op u rusten als u de geboden van de Here, uw God gehoorzaamt. Maar een vloek als u weigert deze te gehoorzamen en de goden van andere volken aanbidt. (Deut. 11:27-28).

Op dit punt in het boek vertegenwoordigt Mozes' verklaring een monumentale verschuiving in focus, omdat hij van het "30.000-voet overzicht" naar de "koperen belasting" gaat. In de vorige parashah vertelde Mozes het volk dat het houden van de Torah en mitsvot de sleutel is tot een welvarend leven in het Heilige Land. Mozes begint nu met het onderwijzen van specifieke geboden en plaatst de discussie in het teken van zegeningen en vervloekingen. Later in het boek zal Mozes de vraag herijken door de zegen en de vloek gelijk te stellen aan een keuze tussen leven en dood: "Luister, vandaag heb ik u de keus gegeven tussen leven en dood, geluk en ellende.  (Deut. 30:15)."

In beide uitspraken aan het einde van het boek stelt Mozes het profetische ultimatum met de enkelvoudige gebiedende wijs "zien - re'eh." In wezen gaat onze Torah portie en verder tot het einde van het boek allemaal over zien, d.w.z. perspectief. De gebiedende wijs wenkt de lezer om stil te staan bij de ernst van wat Mozes nu gaat zeggen: "STOP... DENK... GA VERDER: De zegen en de vloek!"

Maar wat Mozes zijn volk opdraagt om te zien is niet slechts een bezwering van visueel perspectief. Het Hebreeuwse woord ראה (re'eh) omvat zoveel meer dan fysieke waarneming en de inhoud die Mozes presenteert na het uitspreken van de gebiedende wijs toont zijn verlangen voor de natie om verder te kijken dan zichzelf en naar wat zichtbaar is vanuit het perspectief van de hemel. De dynamische toepassing van het woord ראה is duidelijk in de verschillende toepassingen ervan in de Hebreeuwse Bijbel. Bijvoorbeeld, in Prediker 1:16 gebruikt de auteur het woord ראה om de zetel van het menselijk intellect te beschrijven - het hart - dat grote wijsheid en kennis heeft waargenomen en verworven:

דברתי אני עם־לבי לאמר אני הנה הגדלתי והוספתי חכמה על כל־אשׁר־היה לפני על־ירושׁלם ולבי רָאָה הרבּה חכמה ודעת׃

Ik zei tegen mijzelf: ‘Kijk, ik heb meer onderzocht dan welke andere koning ook die voor mij in Jeruzalem regeerde. Ik ben wijzer en heb meer inzicht.”

Elders, in I Samuël 9:9, ontdekken we dat de profeten van Israël vroeger "zieners" werden genoemd - een deelwoordelijk zelfstandig naamwoord van dezelfde wortel, רואה (Ro'eh). Blijkbaar droegen de profeten van Israël in de generaties vóór de Davidische dynastie een titel die symbool stond voor hun vermogen om Goddelijke visioenen te "zien". Mozes' toepassing van het woord door het hele boek heen, in plaats van de bijbehorende context, eist dus van de mensen dat ze het Beloofde Land binnengaan met duidelijkheid en begrip van het grote geheel.

De tweeënvijftig geboden die in de hele Torah portie volgen hebben allemaal betrekking op het leven in het Land Israël:

Dit zijn de verordeningen en voorschriften die u in acht zult nemen om uit te voeren in het Land dat Hashem, de God van uw voorvaderen, u gegeven heeft, om het te bezitten, al de dagen dat u op het Land woont (Deut. 12:1).

Om succesvol te zijn in het Land Israël, moet het Joodse volk de aard van hun collectieve roeping zien en inzien hoe elk individu integraal is voor het slagen of falen van de missie. Ibn Ezra, een van de meest vooraanstaande Joodse bijbelcommentatoren en filosofen uit de Middeleeuwen, geeft commentaar op re'eh (Deut. 11:26) en legt uit dat Mozes tegelijkertijd tot elk lid van het verbond spreekt op individueel niveau. De beeldspraak kan vergeleken worden met een kerkbankganger die een openbare toespraak vanaf de preekstoel verwerkt terwijl hij voelt dat de ogen van de prediker direct op hem gericht zijn. Mozes geeft elke Jood Goddelijke visie, begrip en wijsheid om zegen van vloek te onderscheiden en voor het leven te kiezen!

Het concept van persoonlijke verlossing en een persoonlijke relatie met God is niet oorspronkelijk voor het christendom. Het concept is eerder geworteld in het Jodendom door wat in het Hebreeuws Ge'ulah Pratit (persoonlijke verlossing) wordt genoemd. In de rabbijnse commentaren is persoonlijke verlossing te onderscheiden van nationale of lichamelijke verlossing. De fout in het westerse christelijke denken is echter de neiging om het individu te scheiden van de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid als het gaat om de invloed van een persoon op de lichamelijke status. Beide zijn belangrijke concepten in het Joodse denken, en het Jodendom leert dat een veelheid aan persoonlijke verlossingen bij elkaar wordt opgeteld om Israëls lichamelijke verlossing te bewerkstelligen, en uiteindelijk een wereldwijde verlossing. De volgorde is niet ongelijk aan de vele uitspraken van Paulus over de prioriteit van de evangelieboodschap - eerst aan de Joden en dan aan de heidenen (Rom 1:16; 2:9-10).

Het gevolg van dit begrip is dat onze individuele daden en de beslissingen die we nemen invloed hebben op de verdiensten en status van Gods verbondsgemeenschap. Vaak worden de zegeningen en vervloekingen die in de verhandeling van Mozes worden beschreven door Bijbellezers geïnterpreteerd als dat persoonlijke voorspoed en zegeningen zullen toekomen aan hen die trouw zijn aan God en gehoorzaam aan de Torah. Hoewel het waar is dat er iets te zeggen valt over persoonlijke verdienste en hoe die overeenkomt met de individuele status in het Koninkrijk der Hemelen (Mat. 5:19; 18:4; 19:28-20:16), hebben de zegeningen en vervloekingen in Deuteronomium te maken met lichamelijke welvaart in dit leven, binnen de grenzen van tijd en ruimte. Het is geen onzekerheid dat er genoeg godvruchtige mensen zijn die van salaris naar salaris leven of worstelen om de eindjes aan elkaar te knopen. Er zijn talloze voorbeelden en gelijkenissen in het Nieuwe Testament van rechtschapen mensen die worstelen in het heden terwijl ze rijkdom vergaren in de hemel, bijvoorbeeld de weduwe die twee stuivers gaf uit haar armoede (Mc. 12:41-44) en de illustratie van Lazarus die arm was in dit leven maar het verdiende om door Abraham verwelkomd te worden in het Koninkrijk der Hemelen (Lucas 16:19-31).

Het perspectief dat Mozes schetst heeft betrekking op nationale welvaart als een indicator van Israëls succes in het vervullen van hun verbondsverantwoordelijkheid en het bereiken van hun nationale doel: Voornamelijk het bevorderen van gerechtigheid en het bevorderen van Godsbewustzijn onder de naties. In wezen, wanneer het Joodse volk toegewijd is in hun missie, worden persoonlijke verlossingen samengevoegd om de onthulling van de Meester van de Wereld en uiteindelijk de wereldwijde verlossing te versnellen. Dus als het Israël goed gaat, gaat het de wereld goed. En wanneer de dingen op het juiste spoor zijn, hoeft men alleen maar naar het Land Israël te kijken en te zien - Zegen en voorspoed onder het Joodse volk, regen op het land en overvloed op het veld. Toch is de boodschap van Parshat Re'eh dat niemand ook maar een moment moet denken dat hij als individu onbelangrijk is in het bijdragen aan dat visioen! Zoals Mozes in latere hoofdstukken zal uitleggen:

Wanneer zo iemand de woorden van deze eed hoort en hij roept een zegen over zichzelf in, denkend: 'Ik zal veilig zijn, ook al blijf ik volharden in het gaan van mijn eigen weg,' dan zullen zij rampspoed brengen over zowel het bewaterde land als het droge. (Deut. 29:19)."

Parshat Re'eh gaat dus over de mogelijkheid die God Zijn volk biedt om Zijn hulp en genade te ontvangen, zodat zij hun collectieve nesjama (ziel) naar nieuwe hoogten kunnen verheffen. Re'eh gaat over het zien van de hele Tora en haar geboden vanuit het juiste perspectief. Het gaat erom de mitsvoth te zien met dezelfde visie die aan Mozes werd gegeven toen Israël het Land binnenkwam en te leven volgens de principes en richtlijnen van de Tora, die in de parasha van deze week als volgt collectief worden opgesomd:

H. 12 | Het land in bezit nemen en afgoden uitroeien. Het vestigen van Gods Heiligdom op de plaats die Hij verkiest om Zijn naam te laten wonen.

H. 13 | Op de juiste manier reageren op valse profeten en de cohesie van de gemeenschap tonen als er een dreiging of verstoring is.

H. 14 | Bijdragen aan het nationale en gemeenschappelijke welzijn van het volk en zijn leiders door middel van de verschillende tienden. Op deze manier zullen de arbeiders die zorgen voor de spirituele behoeften van de natie ondersteund worden, en wanneer mensen samenkomen om deel te nemen aan de Goddelijke Dienst, zal de Tempel onderhouden en functioneren.

Het motief is dat elk individu de gemeenschap iets te bieden heeft, of het nu gaat om talenten, financiën of creativiteit, dat positief of negatief bijdraagt aan de welvaart van de natie. Zo heeft elke beslissing en actie van het individu de macht om de weegschaal te doen doorslaan naar zegen of vloek. Zoals Mozes het zegt, voor elk lid van het verbond komen leven en dood neer op een keuze.

Parshat Re'eh gaat helemaal over het zien van het programma van God en het aanvaarden ervan. In de 21e eeuw hebben we de luxe om terug te kijken op bijna 4000 jaar Joodse geschiedenis en de momenten waar te nemen waarop ons volk de visie verloor. Zelfs op de momenten van de grootste wanhoop hebben we ook het voordeel dat we zien dat God ons, ondanks onze kortzichtigheid, nooit in de steek heeft gelaten en dat de kans die Hij biedt om de visie te heroveren en naar Hem terug te keren in elke generatie blijft bestaan.

Bekijk hier Batya's les over Parashat Re'eh.

Re'eh V5

Verdiep je in Gods visie voor de natie in Parashat Re'eh. Ontdek hoe elk individu vorm geeft aan de collectieve welvaart en hoe belangrijk het is om de principes en richtlijnen van de Torah te handhaven.

“U zorgt ervoor dat mijn lamp blijft branden. U, Here, mijn God, bent het Licht in de duisternis.” 

Chanoeka, ook bekend als het Lichtfeest, is een kostbare en hartverwarmende nationale feestdag.

Gedurende acht dagen op de 25e dag van Kislev (volgens de Hebreeuwse kalender) steken families en vrienden de kaarsen van de Chanoekia aan - een negenarmige kandelaar die traditioneel op de vensterbank wordt geplaatst zodat voorbijgangers hem kunnen zien, of buiten iemands poort.

Een populaire, gezinsgerichte activiteit waar velen van genieten is een wandeling door de oude wijk van Jeruzalem en het aansteken van de Chanoeka-kaarsen. Wat een gezicht om de verschillende en creatieve Hanukkia's uitgestald te zien op ramen en buiten de deuren op straat in speciale windbestendige glazen dozen.

Hoewel Chanoeka geen Bijbelse feestdag is, wordt het toch door religieuze en seculiere Joden in acht genomen en is het een geweldige culturele gelegenheid voor feesten en vieringen, omdat het veel vreugde en warmte brengt in het land tijdens het koude en regenachtige winterseizoen.

Gezinnen en vrienden steken samen de kaarsen aan, zingen traditionele liederen, eten sufganiyot (een ronde, gefrituurde, met gelei gevulde donut) en ander voedsel op basis van olie, draaien dreidels en spelen spelletjes.

Chanoeka is een vreugdevolle feestdag met een verhaal over een gruwelijke oorlog, een moedige en onmogelijke overwinning en het wonder van de oliekruik.

Chanoeka herdenkt de herwinning van Jeruzalem en de daaropvolgende herinwijding van de Tweede Tempel aan het begin van de Makkabese opstand tegen het Seleucidische Rijk in de 2e eeuw voor Christus.

Onder het bewind van Antiochus IV werd het Joden verboden het Jodendom te beoefenen en werd hen opgedragen Griekse goden te aanbidden.

Toen Antiochus IV Jeruzalem binnenviel (168 voor Christus), duizenden Joden doodde en een altaar voor Zeus oprichtte in de Heilige Tempel, kwam een kleine groep Joden, bekend als Hasmoneeën of Makkabeeën, ijverig in opstand om de controle over de Tempel en Jeruzalem terug te krijgen.

Na twee jaar oorlogvoering verdreven zij het Griekse leger - waarvan de troepen veel sterker en beter uitgerust waren dan die van hen, omdat God almachtig aan hun kant stond.

Nadat ze de heilige stad Jeruzalem in handen hadden gekregen, vonden de Joden de ontheiligde Tempel geplunderd en verwoest.

Stukje bij beetje en met grote zorg wijdden zij de Tempel opnieuw aan de Heer, met als een van de dagelijkse rituelen van de Tempel de Menorah, die voor de Heer altijd moest branden:

"Geef de Israëlieten opdracht dat zij moeten zorgen voor zuivere olijfolie voor de kandelaar in de tabernakel. Zodat die voortdurend kan blijven branden. Aaron en zijn zonen moeten die eeuwige vlam in het Heilige zetten en er da gen nacht voor het oog van de Here voor zorgen, zodat zij nooit dooft. Dit is een eeuwige regel voor het volk Israël."  - Exodus 27:20-21

Zoals het verhaal gaat, bleef er slechts één kruik olie over die niet verontreinigd was, met daarin genoeg olie voor één nacht.

Toch bleef die ene kruik olie op wonderbaarlijke wijze acht nachten lang olie leveren, een teken van Gods voorzienigheid te midden van de duisternis.

Tot op heden wordt de opstand van de Makkabeeën door miljoenen Joden over de hele wereld herinnerd als een voorbeeld van moed tegenover zware tegenstand.

De vijanden van Israël waren intimiderend en gebruikten angsttactieken om hen te dwingen andere goden te dienen en hun Joodse identiteit te vergeten, samen met hun roeping om de ene ware God van Israël te dienen.

De Makkabeeën hadden zich kunnen terugtrekken in de lange schaduw van intimidatie door hun onderdrukkers, en toch kozen zij ervoor de duisternis tegemoet te treden, gewapend met de waarheid, en eisten zij hun rechtmatige plaats op in de aanwezigheid van God in de Tempel.

Helaas biedt de wereld waarin we nu leven ons genoeg redenen om bezorgd en geïntimideerd te zijn. Oorlogen en politiek, inflatie en ziekte, een goddeloze moraal die de onschuldigen teistert, en een pandemie van angst voor de mens - dit alles doemt op de achtergrond van onze gedachten op en steelt onze vreugde.

Dit alles zou ons hopeloos maken, tenzij we onze hoop en ons vertrouwen stellen op de Almachtige God om onze gevechten te strijden en ons kracht te geven om de vijand te weerstaan.

Yeshua heeft ons opgedragen een licht voor de wereld te zijn, onze plaats als zonen en dochters van God te begrijpen, en ons het vertrouwen te geven om onze dagelijkse angsten frontaal tegemoet te treden.

Hij gebood ons niet alleen vrijmoedig te zijn voor onszelf, door zijn licht te laten schijnen, maar ook voor hen die opgesloten zitten in de ketenen van de twijfel:

"U bent het licht van de wereld, een stad op een berg kan iedereen zien. Men steekt immers geen lamp aan om er vervolgens een emmer overheen te zetten? Die lamp moet toch op een standaard staan en licht geven vooriedereen in huis? Laat daarom ook uw licht voor alle mensen schijnen. Als zij dan de goede dingen zien die u doet, zullen zij uw hemelse Vader eren." - Mattheus 5:14-16

Bij Hem is de overwinning gegarandeerd, want Yeshua zit aan de rechterhand van de Vader - Koning over hen die zich tegen Hem verzetten en hen die zich met een nederig hart overgeven.

De Tempel is een symbool van ons lichaam, geest en ziel, die vaak besmet raken door de wereld en haar goddeloze wegen, en de ijver van de Makkabeeën is een voorbeeld van hoe wij de angst moeten bestrijden en ons leven opnieuw aan God moeten wijden in heiligheid en zuiverheid van hart.

Het Chanoeka verhaal is een geweldige herinnering aan hoe groot de angst is, maar dat het licht van God in ons veel groter is en de duisternis kan verslaan.

Een traditioneel lied dat tijdens Chanoeka wordt gezongen heet "Banu Hoshech Legaresh", wat betekent: wij zijn gekomen om de duisternis uit te bannen.

Het wordt gezongen rond de lichtgevende kaarsen van de Hanukkia, waarbij we verklaren dat we zijn gekomen om de duisternis te verdrijven met licht en vuur en dat, ook al verlicht elk van onze lichten weinig, we samen een groot licht vormen.

De laatste tekst van het lied wordt nog luider gezongen als we de duisternis bevelen van ons (het licht) weg te vluchten, waarbij we het tweemaal zingen terwijl het sterker wordt in ons hart.

Hoe kunnen we angst en duisternis in ons eigen leven bestrijden? Vooral als het lijkt alsof de duisternis zoveel groter is dan wij.

Door het licht van Yeshua in ons hart te dragen, een licht zo groot dat het het gezag heeft om de duisternis te verbannen en ons kracht geeft om elke vijand die ons in de weg staat het hoofd te bieden:

"Jezus richtte Zich weer tot de mensen en zei: ‘Ik ben het licht van de wereld. Wie Mij volgt, zal nooit in de duisternis leven, maar hij zal licht hebben dat Leven geeft." - Johannes 8:12

Niet alleen is Yeshua het licht van de wereld, maar hij gaf ons het voorrecht om een lichtend baken van hoop te zijn voor allen die moed nodig hebben.

Laten we, nu we het Chanoeka seizoen ingaan, onthouden dat met elke dag van Chanoeka, als we een kaars toevoegen aan de Chanoeka, het licht groeit en sterker wordt, net zoals we doen als we vertrouwen op de Schepper, die met Zijn woorden licht in de wereld heeft gebracht.

Van Barry en Batya en het Visie voor Israël team, bidden wij dat uw harten verlicht worden met Gods vreugde, vrede en fijne herinneringen met uw geliefden deze Chanoeka tijd.

Chanoeka is meer dan een leuke feestdag; het is een achtdaagse herinnering aan moed tegen angst. Stap in de ware betekenis van het Lichtfeest! 

Chanoeka - Laat uw licht schijnen!  | Blog | Visie voor Israël

Onderwijs

Hulp aan de armen in Israël

Waar komen de tien geboden vandaan?

dinsdag 1 februari 2022

Het wonder van Exodus

Bent u bereid om Israël te zegenen, een verschil te maken in de levens van mensen en deel te nemen aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

Recente Gerelateerde Verhalen

Yom Yerushalayim: De viering van de hereniging van Jeruzalem

zaterdag 20 mei 2023

Parashat Re’eh: Gods Visie Zien

zaterdag 12 augustus 2023

Chanoeka - Laat uw licht schijnen!

vrijdag 9 december 2022

Download de VVI Nieuws App!

Ontvang het laatste nieuws & updates

Blijf op de hoogte. Ontvang de laatste verhalen en updates uit Israël. Steun ons in gebed!

Blijf Betrokken

Snelle Links

Help mee

Neem contact op