Deze beenderen,’ zei Hij, ‘stellen alle inwoners van Israël voor. Zij zeggen: “Onze beenderen zijn uitgedroogd, er is geen hoop meer, het is met ons gedaan.” Maar vertel hun dat de Oppermachtige Here zegt: “Mijn wolk, Ik zal uw graven van ballingschap openen en u weer laten opstaan, zodat u kunt terugkeren naar het land Israël.”
Ezechiël 37:11-12
Dit jaar wordt Yom Ha'atzma'ut (Israëls Onafhankelijkheidsdag) gevierd op 15 april. Volgens de Joodse kalender is het op 5 Iyar.
Zoals u wellicht weet, werd de staat Israël opgericht 3 korte jaren na het einde van de Holocaust - en het is geen toeval dat we onze onafhankelijkheid 1 week na Yom Hasho'a (Holocaustherdenkingsdag) vieren, en beide worden kort na het Pascha herdacht. Met Pascha vieren we het feit dat we in Egypte bevrijd zijn van slavernij, en op Yom Hasho'a herinneren we ons de wreedheden die het Joodse volk in nazi-Europa zijn aangedaan. Yom Ha'atzma'ut wordt voorafgegaan door Yom Hazikaron (Dag van de herdenking van onze gevallen soldaten).
Maar hoe is de moderne staat Israël ontstaan? Hier volgen enkele van de belangrijkste gebeurtenissen.
Het Britse mandaat
Tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) verdreef een Arabische opstand tegen de Ottomaanse heerschappij en het Egyptische expeditieleger van het Britse Rijk onder leiding van generaal Edmund Allenby de Turken uit de Levant tijdens de Sinaï en de Palestijnse Campagne. Israël maakte deel uit van die regio.
Wat was de Balfour-verklaring?
In Palestina zou de Balfour-verklaring van "nationaal huis voor het Joodse volk" worden opgesteld naast de Palestijnse Arabieren, die de overgrote meerderheid van de lokale bevolking vormden. De Britten controleerden Palestina bijna drie decennia en zagen toe op een opeenvolging van protesten, rellen en opstanden tussen de Joodse en Palestijnse Arabische gemeenschappen.
Tijdens het mandaat zag het gebied de opkomst van twee nationalistische bewegingen: de Joden en de Palestijnse Arabieren. Intercommunaal conflict in Mandaat Palestina leidde uiteindelijk tot de Arabische opstand van 1936-1939 in Palestina en de Joodse opstand van 1944-1948 in het Mandaat Palestina.
Het verdelingsplan van de Verenigde Naties voor Palestina werd aangenomen op 29 november 1947; dit voorzag in de oprichting van afzonderlijke joodse en Arabische staten die onder een economische unie opereren, en waarbij Jeruzalem werd overgedragen aan het VN-trustschap. Twee weken later kondigde minister van Koloniën Arthur Creech Jones aan dat het Britse mandaat op 15 mei 1948 zou eindigen. Op de laatste dag van het mandaat vaardigde de joodse gemeenschap daar de Israëlische onafhankelijkheidsverklaring uit.
Wie heeft ooit zoiets vreemds gezien of gehoord? Want in één dag zal plotseling een volk, Israël, worden geboren, zelfs nog voordat de weeën zijn begonnen. Nauwelijks begon de pijn of de baby was er al. Het volk is ontstaan.
Jesaja 66:8
De onafhankelijkheidsverklaring
Op 14 mei 1948 riep David Ben-Gurion de Israëlische onafhankelijkheidsverklaring uit, waarmee hij formeel de oprichting van de staat Israël verklaarde. David Ben Gurion was het uitvoerend hoofd van de World Zionist Organization, voorzitter van het Joods Agentschap voor Palestina en werd binnenkort de eerste premier van Israël. Hij verklaarde de oprichting van een joodse staat in Eretz-Israël, bekend als de staat Israël, die van kracht zou worden bij de beëindiging van het Britse mandaat die dag om middernacht.
Binnen een paar uur, om middernacht, werd de nieuwe staat Israël geconfronteerd met zijn eerste oorlog als een gevestigde staat. De onafhankelijkheidsoorlog brak uit.
Wanneer was de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog?
De eerste doden van de oorlog vonden plaats op 30 november 1947 tijdens een hinderlaag van twee bussen met Joden. Er waren spanningen en conflicten tussen de Arabieren en de Joden, en tussen elk van hen en de Britse strijdkrachten sinds de Balfour-verklaring van 1917 en de oprichting van het Britse Mandaat Palestina in 1920.
Als gevolg van de oorlog controleerde de staat Israël het gebied dat Resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de VN had aanbevolen voor de voorgestelde Joodse staat, evenals bijna 60% van het gebied van de Arabische staat dat werd voorgesteld door het Verdelingsplan van 1947, inclusief de Jaffa, Lydda en Ramle, Galilea, sommige delen van de Negev, een brede strook langs de weg tussen Tel Aviv en Jeruzalem, West-Jeruzalem en enkele gebieden op de Westelijke Jordaanoever. Transjordanië nam de controle over de rest van het voormalige Britse mandaat, dat het annexeerde, en het Egyptische leger nam de controle over de Gazastrook over.
In de drie jaar na de oorlog emigreerden ongeveer 700.000 Joden naar Israël. Tijdens en direct na de oorlog verhuisden zo'n 260.000 Joden vanuit de Arabische wereld naar Israël. Ze waren ofwel op de vlucht vanwege toenemend antisemitisme of werden verdreven.
“Ja, zegt de Here, ‘Ik zal Mij door u laten vinden en een einde maken aan uw slavernij. Ik zal u bijeenbrengen uit de plaatsen waarheen Ik u heb gestuurd en u daarna weer terugbrengen naar uw vaderland.”
Jeremia 29:14
Hoe wordt Onafhankelijkheidsdag in Israël gevierd?
De officiële 'omschakeling' van Yom Hazikaron naar Yom Ha'atzmaut vindt een paar minuten na zonsondergang plaats, met een ceremonie op de berg Herzl in Jeruzalem waarin de vlag wordt gehesen van halfstok (vanwege Memorial Day) naar de top van de paal.
De president van Israël houdt een toespraak van gelukwensen, en soldaten die het leger, de marine en de luchtmacht vertegenwoordigen, paraderen met hun vlaggen. Deze kleinschalige parade heeft de afgelopen decennia de grootschalige parade overdag vervangen, die het belangrijkste evenement was in de jaren vijftig en zestig. De avondparade wordt gevolgd door een fakkelverlichtingsceremonie (hadlakat masu'ot), die de prestaties van het land op alle gebieden van het leven markeert.
Behalve de officiële ceremonies, vieren Israëli's Yom Ha’atzmaut op verschillende manieren. In de steden zijn de nachtelijke festiviteiten te vinden in de hoofdstraten. Menigte zal zich verzamelen om openbare shows te bekijken die gratis worden aangeboden door de gemeenten en de overheid. Velen brengen de nacht door met het dansen van Israëlische volksdansen of het zingen van Israëlische liedjes. Overdag gaan duizenden Israëlische gezinnen wandelen en picknicken.
Legerkampen staan open voor burgers om te bezoeken en om de recente technologische prestaties van de Israëlische strijdkrachten te laten zien. Yom Ha’atzmaut wordt afgesloten met de uitreiking van de "Israëlprijs", waarmee individuele Israëli's worden erkend voor hun unieke bijdrage aan de cultuur, wetenschap, kunst en geesteswetenschappen van het land.
Tot slot, vrienden, vragen we u samen met ons te bidden dat God het land en de mensen van Israël zal blijven zegenen en dat Hij over haar waakt - vooral in de komende jaren van conflict.
