De Coronavirus-crisis weegt zwaar op ons allemaal - met aanzienlijke gevolgen voor ons fysieke en emotionele welzijn, ons collectieve gevoel van veiligheid en natuurlijk onze economische realiteit.

Veel gezinnen die sinds de crisis voor hun bestaan hebben gevochten, hebben meer dan ooit hulp nodig. Gelukkig hebben we een aantal creatieve manieren gevonden om onze essentiële distributie van financiële hulp voor Pascha voort te zetten, in overeenstemming met de instructies van de regering.

Onze dappere medewerkers zijn erop uit getrokken en hebben debitkaarten voor financiële hulp in tassen achtergelaten die aan de deuren van tientallen gezinnen in Jeruzalem hangen. Honderden extra kaarten worden aangetekend verzonden naar overlevenden van de Holocaust, families, alleenstaanden in nood, burgers uit de zuidelijke regio, slachtoffers van terreur en alleenstaande soldaten.

Enkele aanvullende feiten:

Sinds het begin van de maand zijn er meer dan 329.000 werklozen bijgekomen

In de afgelopen 24 uur zijn meer dan 95.000 nieuwe mensen werkloos geworden (de 50.000 niet meegerekend vóór de crisis) en het aantal stijgt elke dag

Tot het Pascha wordt verwacht dat een half miljoen mensen werkloos zullen zijn

Bitu'ach Le'umi (Nationale verzekering) kan hen niet allemaal dekken

De welzijnskantoren worden overspoeld met verzoeken om hulp

Als de crisis 2 maanden duurt, duurt het 3 jaar om weer te herstellen

Alles wat we tot nu toe hebben kunnen bereiken, is mogelijk dankzij uw ongelooflijke steun. Dankzij u kunnen we uw ogen, handen en voeten blijven in Israël - om het belangrijke werk van het evangelie te doen.

Bent u bereidt om Israël te zegenen, een verschil te maken in het leven van mensen en deel te nemen aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

De COVID-crisis weegt zwaar - met aanzienlijke gevolgen voor ons fysieke en emotionele welzijn, ons collectieve gevoel van veiligheid en onze economische realiteit.

Steun voor Pascha in de Schaduw van het Coronavirus | Blog | Visie voor Israël

Steun voor Pascha in de Schaduw van het Coronavirus

We kunnen onze kinderen niet laten verhongeren 

“Want ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven. Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven. Ik was een vreemdeling en u hebt Mij in uw huis uitgenodigd.”

Gedurende onze 28 jaar als organisatie, heeft Visie voor Israël altijd direct gewerkt met gezinnen en kinderen in armoede die steun nodig hebben. Het verstrekken van voedsel aan de hongerige is een van onze belangrijkste doelstellingen. In de afgelopen jaren hebben we een stijging gezien in het armoedecijfer en het aantal kinderen dat honger lijdt.

Toen ons team Riki voor de eerste keer bezocht, hoorden we dat ze een alleenstaande moeder was met 3 kinderen. Ze was een zwaargebouwde vrouw die het grootste deel van haar haar verloren had. Haar nagels waren gebroken en ze legde uit dat zij en haar kinderen brood, pasta en rijst aten en dat ze het zich niet kon veroorloven voedzaam voedsel te kopen. Ze legde uit dat ze pijn heeft in delen van haar lichaam. Toen ze de koelkast opende, zagen we een paar sneetjes brood en margarine. Toen beseften we dat er honderdduizenden mensen zoals Riki zijn.

Voedingsonzekerheid is een van de kenmerken van armoede. Veel mensen die in armoede leven, krijgen niet de juiste voedingsstoffen binnen die ze nodig hebben, omdat ze geen toegang hebben tot gezonde voedingsbronnen. Honger brengt schade toe aan zowel de lichamelijke als de geestelijke gezondheid en kan gezinnen uit hun gemeenschap verstoten.

Kinderen zijn bijzonder kwetsbaar voor het gebrek aan voedingsstoffen omdat zij nog in ontwikkeling zijn en de juiste voedingsstoffen nodig hebben om te groeien. Het gebrek daaraan kan ertoe leiden dat zij achterop raken in hun opleiding of worden buitengesloten van hun leeftijdsgenoten. Het percentage kinderen dat te kampen heeft met voedselonzekerheid is bijzonder hoog bij gezinnen die onder de armoedegrens zitten. Bij degenen die een maandelijkse toelage ontvangen van de Israëlische Nationale Veiligheid, is er een hoog percentage Arabische, ultraorthodoxe gezinnen, en gezinnen die invaliditeitsuitkeringen ontvangen.

De COVID-19-pandemie heeft de situatie verergerd en de voedselonzekerheid voor deze gemeenschappen doen toenemen. Als gevolg daarvan is er een toename van het aantal aanvragen voor sociale bijstand. Liefdadigheidsorganisaties hebben te maken met een toegenomen vraag, en Visie voor Israël vormt hierop geen uitzondering.

De gezinnen die door Visie voor Israël worden gesteund, voelen zich deel van de familie. Elke maand bezoeken we honderden gezinnen om de voorziening op gang te houden. Elk gezin ontvangt een mand met voedingsmiddelen van hoge kwaliteit.

Omdat de armoede is toegenomen, hebben we onze productie moeten verhogen. Uw steun van €100 aan Visie voor Israël, zal een hele familie voorzien van een gift card om voedsel te kopen. Door €50 te geven, kunnen we een gezin voorzien van een voedselmand gevuld met voedzame voedingsproducten.

Wij hopen te kunnen blijven groeien, zodat wij zoveel mogelijk mensen kunnen helpen. Wij vertrouwen erop dat u, onze vrienden en supporters, ons zult helpen een verschil te maken voor de armen en hongerige in Israël.

Het is altijd een vreugde te weten dat wij een verschil maken en dat wij allen de kans hebben daaraan deel te nemen. Doneer alstublieft hier.

Wie vriendelijk is, zal worden gezegend, hij deelde immers zijn brood met de hongerige. 

Bent u bereid om Israël te zegenen, een verschil te maken in het leven van mensen, en mee te werken aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

Er is een toename in voedselonzekerheid, en meer mensen hebben hulp nodig dan ooit tevoren. We hebben uw hulp nodig om onze gemeenschap te ondersteunen en te voeden.

Voedselonzekerheid neemt toe onder jonge kinderen en ouderen

Praktische Maatregelen om Levens te Redden in Israël

"Onder zijn vleugels vindt u bescherming en een toevluchtsoord. Zijn trouw is uw schild en weert de aanvallen van de tegenstander. U hoeft niet te vrezen voor de angsten van de nacht, noch voor de scherpe aanvallen overdag. " 

Het was een doorsnee dag toen Ronit de supermarkt verliet om haar boodschappen in haar auto uit te laden, toen een sirene luid door de stad loeide: Tzeva Adom (Code Rood).

Paniek overspoelt haar zintuigen terwijl ze maar 15 seconden heeft om een schuilplaats te bereiken voordat de raket de grond raakt. Ze scant snel het gebied met maar één ding in haar gedachten: "Schuilen. Ik moet een schuilplaats vinden".

Op het moment dat haar voeten de mobiele schuilplaats betreden, zucht ze opgelucht als ze wordt begroet door andere voetgangers, die allemaal dankbaar zijn dat ze er een in de buurt hebben gevonden -- en op tijd.

Hoewel Ronit die dag veilig naar huis terugkeerde, is er geen manier om te weten wanneer er meer raketten zullen worden gelanceerd en of zij de volgende keer zoveel geluk zal hebben.

Hamas-terroristen blijven financiering ontvangen om de burgers van Israël in het zuiden te vernietigen en in het noorden, aan de Syrisch-Libanese grens, worden ook voortdurend duizenden raketten op Israël gericht.

Om die reden heeft Visie voor Israël, in samenwerking met ambtenaren van het veiligheidssysteem, tientallen schuilkelders geplaatst om levens te redden aan de zuidgrens.

Onlangs heeft Barry een rondreis gemaakt langs conflictgebieden en heeft hij strategisch meer gebieden verkend om mobiele schuilkelders te plaatsen, vooral in gebieden met veel verkeer om de gaten op te vullen waar geen schuilkelders kunnen worden gevonden.

Met uw hulp wil Visie voor Israël nog tientallen mobiele schuilplaatsen in de zuidelijke regio van Israël plaatsen en in het bijzonder ook nog 14 gebieden in de stad Sderot, waar de nood hoog is. Ons doel is om ook in het noorden extra schuilplaatsen te leveren.

Op een dag zal Israël een plaats van vrede bereiken, maar tot die tijd zullen wij kwaad met goed beantwoorden en zoveel mogelijk schuilplaatsen bouwen tot wij betere tijden bereiken.

Wat kunt u doen om te helpen? Ga naar onze website om een donatie te doen van elk bedrag.

Help ons schuilplaatsen te bieden waar dat het meest nodig is en maak vandaag nog deel uit van de bescherming van levens in Israël.

In Israël heb je 15 seconden om te schuilen als er een raket wordt afgevuurd. Maar is er een dichtbij genoeg om op tijd te bereiken? Dit is waar u bij kunt helpen.

Als vijandige raketten onschuldigen aanvallen, zal Israël zichzelf beschermen. | Blog | Visie voor Israël

Als vijandige raketten onschuldigen aanvallen, zal Israël zichzelf beschermen.

U bent altijd mijn schuilplaats geweest, een toren te sterk voor de vijand. Laat mij wonen in uw tent, veilig verscholen onder uw vleugels. 

Zuid-Israël is de afgelopen 14 jaar bestookt met meer dan 20.000 inkomende raketten van verschillende sterkte. De noordelijke grens is daarbij niet inbegrepen.

Onlangs is Iran begonnen met het uitschakelen van bijna alle bewakingscamera's, zodat de IAEA de nucleaire installaties van Iran niet langer kan zien. Van Hezbollah, het proxy-leger van Iran, is bekend dat het minstens 150.000 raketten heeft, opgeslagen in heel Libanon, om te gebruiken tegen Israël. Ontelbare mensen zouden kunnen sterven of gewond raken als zij daarin slagen.

Wij weten dat Iran het uranium tot bijna 90% heeft verrijkt, 18 maal meer dan was overeengekomen, en slechts dagen of weken verwijderd is van de noodzakelijke ingrediënten voor atoombommen.

Vanwege de vijandigheid van landen als Iran traint Israël nu en bereidt het zich voor op een oorlogsscenario met meerdere fronten. Elke tak van de Israel Defense Forces (IDF) heeft net meer dan een maand strategische training achter de rug. Dit omvatte civiele bescherming, de ambulancediensten voor noodgevallen en ziekenhuizen. Er werd zelfs geoefend op een nabijgelegen eiland in de Middellandse Zee en een gesimuleerde aanval op de nucleaire installaties van Iran boven de Middellandse Zee. Dit is een "alle hens aan dek" situatie.

Op 13 en 14 juni hebben wij samen met de IDF mogelijke plaatsen verkend voor het plaatsen van nog eens 40 mobiele veiligheidsschuilplaatsen, waarmee het totaal op 100 mobiele veiligheidsschuilplaatsen komt. Wij zochten naar de openbare ruimten in de steden, moshavs, dorpen en dorpen die kwetsbaar zijn voor inkomende raketbeschietingen van terroristische groeperingen zoals Hamas in de Gazastrook.

Deze mobiele schuilplaatsen worden verstrekt en mogelijk gemaakt door het werk en de bediening van Visie voor Israël.

"Als de crisis komt, is het te laat om je voor te bereiden."

Dit is een dringende oproep aan al onze partners en vrienden om te mobiliseren. Er komen verzoeken binnen om nog eens honderden schuilkelders te plaatsen, meer ambulances en voertuigen voor noodhulp te bestellen, en de nodige medische kits te verschaffen voor artsen in het veld. Laten wij allen als mensen van groot geloof een voorbeeld zijn voor het koninkrijk. Duizenden mensen zullen mogelijk sterven als Iran slaagt in haar plannen voor de vernietiging van Israël.

Uw gebeden en financiële giften zijn nodig om onze vijanden te overwinnen.

We hebben uw hulp meer dan ooit nodig. U kunt hier een donatie geven.

Moge de Heer u zegenen en u bewaren in deze moeilijke tijd.


God, houd u niet stil, zwijg niet, God, zie niet onbewogen toe, Uw vijanden roeren zich, trots heffen uw haters het hoofd. 

De dreiging dat Iran Israël aanvalt in de komende dagen en weken is zeer waarschijnlijk. We hebben steun nodig om bomschuilkelders te bouwen en te plaatsen ter bescherming.

Iran is er klaar voor, wij moeten dat ook zijn | Blog | Visie voor Israël

Iran is er klaar voor, wij moeten dat ook zijn

Wees niet koppig, zoals de mensen bij Massa en Meriba, indertijd in de woestijn. Uw voorouders hebben Mij toen uitgedaagd. Zij stelden Mij op de proef, hoewel zij mijn macht hadden gezien in wat Ik deed. 

Sh'lach-Lecha ("Zend uit") is de 37e wekelijkse Torah portie in de jaarlijkse Joodse cyclus van Torah lezing en beslaat Numeri 13:1-15:41. De titel is ontleend aan het eerste woord van de gebiedende wijs dat verschijnt aan het begin van de parashah in vers 2 wanneer God tegen Mozes zegt: "Sh'lach-lecha" / Zend uit."

“Terwijl de Israëlieten in de Paran-woestijn verbleven, zei de Here tegen Mozes: ‘Zend spionnen naar het land Kanaän, het land dat Ik aan Israël ga geven, stuur van elke stam één leider.” — Numeri 13:1-2

Zo nu en dan kruisen de inhoud van de wekelijkse Torah-portie, de liturgische inhoud van de synagogedienst, en niet te vergeten de leer van het Nieuwe Testament elkaar. Elke vrijdagavond voor zonsondergang houden synagogen een speciale liturgische dienst om de sabbat te verwelkomen, Kabbalat Sjabbat, oftewel de Verwelkoming van de sabbat. De dienst is vreugdevol en muzikaal van aard, als de gemeenteleden melodieuze vertolkingen van Psalmen 92-100 ten gehore brengen, die beginnen met de inleiding: "mizmor shir l'yom ha'Shabbat - Een psalm, een lied; voor de Sabbatdag" (Ps. 92:1).

De dienst begint eigenlijk met Psalm 95 om aan het eind van de dienst weer terug te keren naar hoofdstuk 92. Psalmen 95:1 vat de grootsheid van de avond samen: "Kom, laten we de HEER met vreugde toezingen, laten we roepen om de rots van ons heil!" Het gebed gaat verder, en hoewel het met bewieroking wordt gezongen, eindigt het met een waarschuwing en een herinnering aan het lijden dat Israël in de woestijn is overkomen:

Wees niet koppig, zoals de mensen bij Massa en Meriba, indertijd in de woestijn. Uw voorouders hebben Mij toen uitgedaagd. Zij stelden Mij op de proef, hoewel zij mijn macht hadden gezien in wat Ik deed. Veertig jaar lang heeft uw volk Mij moeite gegeven. Ik ergerde Mij aan hen. Ten slotte zei Ik: ‘Dit volk loopt voortdurend van Mij weg, het wil Mij niet volgen.” Daarom heb Ik, toen Ik toornig was, gezworen dat het geen rust bij Mij zou vinden. (Ps. 95:8-11)

De context van de verzen 10-11 is vastgesteld in de Torah portie van deze week, Parshat Sh'lach-Lecha. Numeri, hoofdstuk 13-14 vertelt het verhaal van de twaalf verspieders die door Mozes waren uitgezonden om namens de Israëlieten het Beloofde Land te verkennen. Volgens het verhaal gingen twaalf van de werkelijk grote leiders van het land, één van elke stam, het land onderzoeken - en kwamen terug met een verslag dat het volk demoraliseerde en het geloof deed verliezen in hun vermogen om hun door God gegeven erfenis in bezit te nemen. Als gevolg daarvan werd de hele generatie ter dood veroordeeld in de woestijn en werd Israëls intocht in het Land bijna veertig jaar uitgesteld.

Als Joden in synagogen over de hele wereld bijeenkomen om dit verhaal in het openbaar te horen voorlezen tijdens de ceremoniële lezing van de Torah op Sjabbatmorgen, worden zij ook herinnerd aan de schrijnende gevolgen die het incident van de Twaalf Spionnen in de Joodse geschiedenis heeft gehad. Volgens de rabbijnse traditie vond de weigering van de Israëlieten om het Beloofde Land binnen te gaan plaats op Tisha b'Av, een dag op de Bijbelse kalender die later de gedenkdag zou worden van de verwoesting van zowel de Eerste als de Tweede Tempel, alsmede van latere tragedies die de Joodse gemeenschap tot op de dag van vandaag zouden overkomen.

In Psalm 95 beschrijft de psalmist het falen van het volk om het land binnen te gaan metaforisch als hun weigering om Gods "rust" binnen te gaan. Deze beschrijving roept veel vragen op, waaronder: Wat was Israëls ware bestemming in de woestijn? En waaraan ontleent de psalmist zijn parallelle associatie van het Heilige Land en rust?

In Numeri 10:33 lezen we dat aan het begin van hun vertrek van de berg Sinaï, de ark van de HEER het volk voorging op een driedaagse tocht om "voor hen een rustplaats te zoeken". Wanneer we deze passage in zijn context lezen, ontdekken we dat het meest ongelooflijke aspect van de reis door de woestijn misschien wel was dat God al vóór het volk uit reisde op zoek naar menucha (een rustplaats). Het woord menucha, "rust" betekent meer precies troost. In feite is in de Joodse traditie één van de namen van de komende Messias Menachem, wat "trooster" betekent - "de leverancier van rust".

Psalm 95 beschrijft het hoogtepunt van de reis vanuit Gods perspectief in de eerste persoon: "menuchati - Mijn rust." Wanneer we het verhaal van de Twaalf Spionnen beschouwen in het licht van het begin van de reis in Numeri 10, beginnen we de dwaasheid van het volk te begrijpen. Het Hebreeuwse woord voor zoeken is ‘latur’ (zoeken/reizen). Ironisch genoeg worden zowel de beschrijving van God die de natie voorgaat om rust te vinden als de verkenning van het Beloofde Land door de verspieders bij hetzelfde woord ingedeeld (Num. 10:33 tot Num. 13:17). In wezen was God het volk al "vooruit gereisd" om de rustplaats te vinden, zodat Hij Zijn volk snel kon verzamelen en troosten. Uiteindelijk komt de zware zonde in Parshat Shelach voort uit een gebrek aan geloof, d.w.z. vertrouwen in God. Het volk vertrouwde niet op het werk dat God reeds voor hen gedaan had, en toen het voor zichzelf wilde "latureren", werden zij overweldigd door wat zij met hun eigen ogen zagen (Num. 13:33).

Aan het begin van Numeri 14 lezen wij dat het volk die hele nacht weeklaagde over het verslag van de verspieders en manieren beraamde om Mozes te ondermijnen en naar Egypte terug te keren. Helaas, toen het volk zich de volgende dag realiseerde dat het een vergissing had begaan, wilde het opnieuw het Beloofde Land binnengaan en de strijd aanbinden met de Amalekieten en de Kanaänieten. Maar het was te laat. God ging niet met hen mee. En vele Israëlitische mannen vielen door het zwaard. Vandaar dat in het parallelle verslag van Psalm 95 de psalmist zijn toehoorders aanspoort: "hayom, im b'kolo tisjma'u - Heden, als gij Gods stem hoort...".

De dichotomie tussen deze twee parallelle verslagen wordt benadrukt in de woorden "dag" en "nacht". Zoals de Torah zegt dat het volk de hele nacht huilde, deden zij dat omdat zij weigerden de stem van God te horen toen Hij overdag aanwezig was. De details van dit subtiele contrast zijn niet over het hoofd te zien. In het Joodse denken zijn dag en nacht profetische illustraties van verlossing en ballingschap. De nacht staat voor de duisternis die Israël lijdt als het van God gescheiden is, terwijl de dag staat voor het licht dat wordt genoten door de nabijheid van Gods aangezicht. Wanneer het verhaal van de Twaalf Spionnen wordt opgevat als de katalysator van de Joodse ballingschap - de voorloper van de vele rampen die Israël overkwamen op Tisha b'Av, dan is het poëtische contrast logisch: De uiteindelijke verlossing die Israël en de mensheid uiteindelijk met God verzoend ziet, kan helemaal worden beschreven als Dag!

In het Nieuwe Testament maakt de schrijver van Hebreeën een object les van deze parallel en citeert de passage in Psalm 95 om de lessen in Parashat Shelach uit te leggen. In zijn rijke midrasjische interpretatie slaagt de apostel erin al deze elementen aan elkaar te knopen om het idee van Gods verlossende werk te illustreren via het thema van Sjabbat:

Maar God heeft de mensen een nieuwe kans gegeven om deel te krijgen aan zijn rust en die kans is er nú! Hij heeft dat door de mond van David al aangekondig met de eerder genoemde woorden: 'Luister nú naar wat Hij u zegt en sluit uw hart niet af voor Hem.' 

Jozua heeft het volk niet in deze rust gebracht. Als dat zo was, zou God niet veel alter hebben gezegd dat het 'nu' de tijd is om deel te krijgen aan die rust. Er wacht het volk van God dus altijd nog een zuivere, volkomen rust. Wie door geloof die rust ervaart, rust uit van zijn eigen werk, net als God. Laten wij ons best doen om deel te krijgen aan die rust. Daarom moeten wij er voor oppassen God niet ongehoorzaam te zijn zoals het volk Israël, dat daardoor die rust niet kreeg.” (Hebreeën 4:9-11)

Om het kort te houden, hebben we slechts één vers opgenomen om het onderwerp te illustreren. Maar neemt u alstublieft de tijd om het geheel van Hebreeën hoofdstuk 3-4 te onderzoeken voor het volledige effect. In Hebreeën 3:12-19 bijvoorbeeld, vermaant de schrijver zijn toehoorders om de zonde van een ongelovig hart te vermijden, verwijzend naar de generatie die in de woestijn omkwam. Bovendien citeert hij vaak Psalm 95 rechtstreeks als brontekst voor zijn betoog en maakt hij gebruik van de beeldspraak van de psalm door te zeggen: "Zolang het Vandaag [hayom] heet, bemoedigt elkaar elke dag, opdat niemand van u verhard wordt door de verraderlijkheid van de zonde (v. 13)". Het betoog van de apostel is meesterlijk en briljant en maakt duidelijk dat Sjabbat niet slechts een wekelijkse gebeurtenis is, maar een voorproefje van iets veel groters.

In Hebreeën hoofdstuk 3, vergelijkt de schrijver het binnengaan in het beloofde land met het binnengaan in het geloof in Messias. We zouden kunnen zeggen dat zowel Messias als de intocht in het land kwamen als het hoogtepunt van de verbondsbeloften. Zowel de Messias als de toegang tot het Beloofde Land vereisen geloof en gehoorzaamheid. Daarom begint de schrijver zijn verhandeling met erop te wijzen dat de eerste en meest voor de hand liggende les in Parshat Shelach is dat het tekortschieten in Gods rust het gevolg is van ongeloof (Hebreeën 3:19). Bovendien is de rust waar Hebreeën naar verwijst, dezelfde rust die in Numeri 10 en Psalm 95 wordt beschreven. Met dat in gedachten geeft de schrijver een diepzinnige observatie van Gods werk bij de schepping:
Want alleen als wij God geloven, kunnen wij deel krijgen aan zijn rust, Hij heeft immers gezegd: ‘In mijn toorn heb Ik gezworen dat zij geen rust bij Mij zouden vinden.’ Toch ligt Gods plan om hun die rust te geven, al klaar vanaf het begin van de wereld. (Hebreeën 4:3)

Net zoals Numeri 10 beschrijft hoe de Ark van God voor de natie uitging om een rustplaats te vinden, beschrijft de schrijver van Hebreeën Gods werk als zijnde voltooid sinds de schepping. Dit kan een raadselachtige uitspraak zijn als er weinig over wordt nagedacht, maar het komt tot leven als we de brontekst in ogenschouw nemen die de kern van zijn betoog vormt.

Wanneer de psalmist zinspeelt op Gods rust, wordt er in de Schrift slechts één "rust" van God genoemd - Zijn rust bij de schepping. Zo verhaalt de apostel het scheppingsverhaal en wijst erop dat volgens de eenvoudige betekenis van de tekst - de rust die de mensen geacht werden in te gaan - werkelijk begon op de eerste sabbat na de zes dagen dat God het heelal had geschapen; en aangezien God na Zijn rust op de achtste dag de schepping niet heeft hervat, wacht Zijn eeuwige sabbat nog steeds op allen die verkiezen naar Zijn stem te luisteren, zolang die "heden" wordt genoemd. 

In een soortgelijke geest zegt de profeet Jesaja: 

“Zoek naar de Here, zolang Hij Zich nog laat vinden. Roep tot Hem nu Hij nog dichtbij is. Laten de overtreders hun slechte wegen verlaten en elk plan tot zondigen uit hun gedachten bannen! Laten zij naar de Here, onze God, terugkeren. Dan zal Hij zich over hen ontfermen, want Hij vergeeft grenzeloos veel!". (Jesaja. 55:6-7)

Laten we deze vrijdagavond, wanneer ons volk de woorden van Psalm 95 zingt in synagogen over de hele wereld, samen met hen nadenken over de lessen van de Torah portie van deze week, vastbesloten om de barrières in onze eigen harten te verwijderen die ons verhinderen om werkelijk en volledig Gods troost binnen te gaan.

Parashat Shelach is niet alleen een verhaal over angst en de nare gevolgen daarvan voor het volk Israël, maar ook over hoe de keuze om te vertrouwen Gods beloften teweegbrengt.

Parashat Sh׳lach Lecha | Blog | Vision for Israel

Parashat Sh׳lach Lecha: Kiezen voor het Goede Verslag

“Laat je niet in de war brengen door oorlogen en berichten over oorlog. Het staat vast dat die zullen komen, maar je mag er niet uit opmaken dat het einde er dan al is.”  


Terreur en geweld vinden op dit moment plaats in Israël. Zoveel onschuldige mensen worden geterroriseerd en gedood voor dingen die niet hun schuld zijn. Velen van ons voelen zich hulpeloos bij een dergelijke tragedie, maar het is belangrijk dat wij toch proberen te helpen. Waar zijn we mee bezig als we niet opkomen voor de zielen van onschuldige mensen?


Bijna elke dag vinden er in Israël terroristische aanslagen plaats. Hoewel de meeste mislukken, wordt dit niet in het nieuws gebracht en leven de meesten van ons in een constante staat van angst. We zijn in oorlog om ons bestaan en ons voortbestaan als volk. Daarom was het geen verrassing wat er onlangs in Elad is gebeurd, hoewel we er kapot van zijn.

Bij een meedogenloze, bloedige terroristische aanslag in Elad kwamen Yonatan, de vader van vijf kinderen, Oren, vader van zes kinderen, en Boaz, vader van vijf kinderen, om het leven. Zestien kinderen werden die nacht wees. Niemand van hen verdient het om zonder ouders door het leven te gaan, maar het is een realiteit die ze nu onder ogen moeten zien.

Deze oorlog is niet de strijd van de kinderen. Hij wordt gevoerd door extreem-islamitische groeperingen zoals Hamas. De leider van Hamas in Gaza, Yahya Sinwar, riep op tot aanvallen met vuurwapens of een bijl, en zei: "Onze mensen in de Negev, de Driehoek, de Galilea, Haifa, Jaffa, Acre, Jaffa, en Lod - iedereen zal zijn eigen geweer maken. En wie geen geweer heeft - zal een mes of een bijl maken. Dit is een godsdienstoorlog." We vechten opnieuw voor de vrijheid om God te dienen en ons leven veilig en openlijk te leven.

De laatste maanden heeft Israël zich voorbereid om zich te verdedigen tegen vijanden in het noorden en het zuiden. Duizenden raketten liggen klaar om door vijandige landen te worden gelanceerd. Hun enige doel is om zoveel mogelijk burgers in Israël te raken.

Voor velen van ons is ons instinct om te bidden als nooit tevoren, en dat moeten we ook. Maar we moeten ook praktisch reageren. Visie voor Israël bevindt zich in een unieke positie om dat te doen. Wij zijn van plan om ons voor te bereiden op noodsituaties voor de burgers van Israël, zonder onderscheid van godsdienst. Tot dusver zijn in de gehele zuidelijke regio bijna 100 mobiele schuilplaatsen geïnstalleerd. Deze zullen bescherming bieden aan onschuldige burgers die in conflictgebieden leven en hen in staat stellen op korte termijn een beschermde plaats te bereiken.

Wij hebben allen de verantwoordelijkheid om te doen wat wij kunnen om het leven van mensen te helpen redden in geval van oorlog, terreur en verwoesting. Help ons alstublieft de levens van onschuldige kinderen en burgers te redden door hier te doneren. Tijd is van essentieel belang; elke dag sterven er mensen door dit geweld.

Wij zullen Gods werk blijven doen, zelfs wanneer het kwaad ons omringt.

Moge de Heer jullie zegenen en bewaren in deze tijd, 

“Het geweld zal uit uw land verdwijnen, en er zal geen verwoesting of verderf in uw gebied worden gevonden. Uw muren zullen heil zijn en uw poorten lof. ” 

Er is voortdurend geweld in Israël, en wij werken hard om de burgers en onschuldige kinderen te beschermen. We hebben uw hulp nodig om onderdak te bieden.

Israël Ligt Onder Vuur | Blog | Visie voor Israël

“Maar Ruth antwoordde: ‘Vraag mij alstublieft niet u te verlaten. Ik wil altijd bij u blijven. Uw volk zal mijn volk zijn en uw God mijn God."  

Tijdens het feest van Sjavoeot, lezen we gewoonlijk het verhaal van Ruth. Dit is een belangrijk verhaal. Dit Bijbelboek spreekt niet alleen over trouw aan elkaar in tijden van tegenspoed, maar ook over de trouw van God in alle situaties.

In het verhaal verlaten Naomi en Elimelech hun vaderland vanwege hongersnood. Elimelech sterft kort na hun aankomst in Moab, en Naomi blijft achter met haar twee zonen in het land van Moab. Hoewel de zonen met twee mooie vrouwen trouwen, sterven de mannen en Naomi is alleen met haar schoondochters in een land dat haar vreemd is. Zij dringt er bij hen op aan terug te gaan naar hun familie en te hertrouwen, maar één van hen, Ruth, weigert. Uit liefde voor haar schoonmoeder volgt zij Naomi naar Bethlehem om bij het volk van Israël te gaan wonen.

Hoewel Ruth het volk van Naomi niet kent, blijft zij trouw aan haar verbond met God en haar overleden man en blijft bij haar schoonmoeder. In een tijd van onzekerheid en angst blijft Ruth standvastig in haar geloof en haar liefde voor haar familie en doet iets waar ze waarschijnlijk bang voor was. Dit verhaal is vaak krachtig voor hen die Joods worden door keuze, niet door geboorte.

Het is geen geheim dat veel mensen nodig zijn om het werk van VvI mogelijk te maken. Onze uitgebreide gebieden van dienstverlening, donaties en evenementen zouden niet mogelijk zijn zonder onze trouwe partners, vrijwilligers en vrienden. Zoals Ruth met Naomi meeliep, zo gaan wij vaak in geloof wanneer anderen hulp nodig hebben, terwijl wij alleen weten dat wij hen moeten dienen en helpen hoe wij kunnen. Het is niet aan ons om de situatie volledig te begrijpen of om ons op ons gemak te voelen, het is onze taak om het woord van God uit te voeren zoals wij dat kunnen, zelfs als het proces vreemd of intimiderend aanvoelt. Dit zou niet mogelijk zijn als wij geen trouwe supporters hadden.

Wij vertrouwen op de relaties die wij met onze partners hebben. Hoewel we niet altijd weten wat ons te wachten staat, vertrouwen we erop dat onze partners er zullen zijn om ons te helpen. Met uw vaste steun kunnen we nieuwe projecten aanpakken, terwijl ons geloof in Yeshua en onze visie om anderen te helpen ons voortstuwen om te blijven werken. We hebben deze relaties nodig om betrouwbare, doorlopende diensten te creëren voor hen die dat het meest nodig hebben.

Net zoals Ruth met Naomi meeliep, hopen wij dat u met ons meeloopt. Doneer alstublieft hier.

Moge de Heer u zegenen, u bewaren, en met u wandelen waar u ook gaat.

"Jullie moeten het feest van Shavuot vieren, dat is de eerste vrucht van de tarweoogst..." 

Ons werk zou niet mogelijk zijn zonder de hulp van onze partners. Zoals Ruth met Naomi meeliep uit liefde, zo lopen wij met onze partners mee om een betere toekomst te creëren.

Het Feest van Sjavoeot en Onze VvI Missie | Blog | Visie voor Israël

Het Feest van Sjavoeot en Onze VvI Missie

Doe mee met de lezing van Parashat Behar van deze week uit Leviticus 25:1 - 26:2, wat 'op de berg' betekent. We zullen de vrijgevigheid van God onderzoeken en de instructies die hij aan de Israëlieten geeft met betrekking tot hun gewassen en velden.

Door deze Parasha zullen we leren over het rechtvaardige karakter van God om voor de armen en de vreemdeling onder ons te zorgen en hoe, wanneer we hem vertrouwen en de velden laten rusten (zoals we doen op een sabbatdag), Hij vermenigvuldigt wat we Hem gaven als een offer.

Het volk van Israël is op de berg Sinaï bijeengekomen om Gods instructies te horen met betrekking tot het land dat hij hun in Israël zou geven. Hij begint met het stellen van zijn normen voor rust, net zoals Hij deed in de hof van Eden, door te stellen in Leviticus 25:1-4:

"Toen Mozes op de berg Sinaï was, gaf de Here hem de volgende aanwijzingen voor het volk Israël: ‘Wanneer u in het land dat Ik u ga geven aankomt, moet u het land een jaar voor de Here laten rusten. Zes jaren mag u uw land inzaaien, uw wijngaard snoeien en uw oogsten binnenhalen, maar het zevende jaar moet u het land rust geven en onbewerkt laten. Zaai uw land niet in en snoei uw wijngaard niet in dat jaar.’

Waarom is rust zo belangrijk voor God? Na de val zou de grond niet gemakkelijk zijn vruchten voortbrengen (Genesis 3:17-19), en zou de mens zwetend het land bewerken.

Gods oorspronkelijke bedoeling met de Hof van Eden was dat de mensheid ervan zou genieten zonder zich zorgen te maken over voedsel of voorzieningen. Hij gebood hen ook om op de zevende dag van de week te rusten en noemde die dag 'sabbat', wat in het Hebreeuws ‘ophouden, of in beslagnemen’ betekent.

In Leviticus breidt God niet alleen zijn gebod uit om op de sabbat te rusten, maar breidt het ook uit tot de grond en de gewassen die ze opleveren.

Vervolgens laat hij ze kennismaken met een nog grotere standaard van rust, het Jubeljaar waarin ze:(vers 8): “Na zeven maal zeven sabbatsjaren, moet u in het erop volgende jaar op de tiende dag van de zevende maand, dus op de Grote Verzoendag, de bazuinen luid en lang over het land laten schallen.”

Hij legt uit dat (verzen 11-12): “Zo zal elk jaar een jubeljaar zijn! In dat jaar zult u niet zaaien en ook geen veldgewassen of druiven oogsten, want het is een Heilig jubeljaar voor u. In dat jaar zal uw voedsel bestaan uit de gewassen die vanzelf op het land opkomen.”

Verder legt hij uit dat in het jubeljaar ieder naar zijn eigen eigendom moet terugkeren.

God instrueert de mensen dan hoe ze met hun land en eigendommen moeten omgaan en hoe ze de Heer moeten vrezen terwijl ze eerlijk met de armen omgaan.

God gebiedt niet alleen rust aan de capabele onder het volk van Israël of rust aan de grond, maar ook aan de rusteloze van de samenleving - de armen en behoeftigen. 

Stel je voor dat je in een positie bent waarin je geen middelen hebt om voor jezelf te zorgen; elke dag is een strijd, en je enige manier om te overleven is te smeken om vriendelijkheid en genade. Voor de armen en behoeftigen is er geen rust voor lichaam of ziel; evenmin hebben zij iets aan hun kinderen te bieden en geen erfenis om door te geven.

Hoewel ze niet hebben gezwoegd, gestreefd of gezweet voor de velden om hun oogst op te leveren, noch iets hebben aangeboden om de goederen ervan te kunnen kopen, acht God ze waardig om te ontvangen en de rust in te gaan (Leviticus 25:35-36) :

"Als uw broeder verarmt, bent u verplicht hem te helpen, nodig hem uit als gast onder uw dak. Ongeacht of hij Israëliet of buitenlander is. Vrees uw God en laat uw broeder bij u wonen en bereken geen rente over het geld dat u hem leent.”

In Israël nemen tegenwoordig veel boeren die de grond bewerken een "Shnat Shmita", een 'vrij jaar' waarin ze geen gewassen verbouwen. Vaak hangen ze een bord aan de rand van hun veld langs de kant van de weg met de tekst: "We houden het zevende jaar".

De wereld zou kunnen denken dat het een dwaze beslissing is om het zevende jaar vrij te nemen. In de huidige economie, die geen rust kent en de concurrentie hevig is, kunnen veel ondernemers of boeren het zich niet veroorloven zulke lange pauzes te nemen, wat de druk van hun dagelijkse sleur in een steeds veranderende en nooit stabiele economie vergroot.

Het is een groot risico om te nemen, en toch voor degenen die hun vertrouwen op God stellen, zou het grotere risico zijn om zelfvoorzienend en onafhankelijk van Hem te zijn, aangezien streven tot onrust leidt.

Voor degenen die bang zijn dat ze niks zullen hebben of zichzelf tekortschieten, begrijpt God hun bezorgdheid en zorgen. En aardig voor ons zijn in onze zwakheid, biedt een belofte. In deze belofte herinnert Hij ons eraan dat als we doen wat juist is, Hij zal gebieden dat er zegeningen op ons zullen rusten (verzen 18-22):

"Vrees uw God en overvraag elkaar niet! Want Ik ben de Here. Gehoorzaam mijn wetten als u veilig in het land wilt leven. Het land zal een goede opbrengst geven, zodat u genoeg te eten hebt terwijl u daar in veiligheid woont. Als u vraagt: ‘Maar wat moeten wij in dat zevende jaar eten, als we niet mogen zaaien en oogsten?’ zal het antwoord zijn: in het zesde jaar zal Ik de oogst zegenen en deze zal zó groot zijn dat u genoeg hebt tot de oogst in het negende jaar wordt binnengehaald, dus voor drie jaar.”

De verleiding om je zorgen te maken is begrijpelijk, en toch biedt God een grotere oplossing voor onze behoefte aan voedsel, kleding en huisvesting.

In Mattheüs 6:26-33 herinnert Yeshua ons er geduldig aan om onze zorgen op Hem te werpen in plaats van de last alleen te dragen:

"Let eens op de vogels. Die maken zich geenzorgen over wat zij moeten eten. Zij hoeven niet te zaaien of te oogsten of te bewaren, want God geeft hun wat zij nodig hebben. U bent voor Hem toch meer waard dan de vogels? Al die zorgen maken uw leven geen dag langer. …Geef het Koninkrijk van God en het doen van zijn wil de hoogste plaats in uw leven. Al het andere zal u dan geschonken worden."

We moedigen je aan om deze verzen te lezen en erover na te denken. Concentreer u op Gods koninkrijk en de geestelijke of tastbare grond en akker van uw leven en hart, en kijk waar God u vraagt te rusten en te lenen aan mensen in nood.

Zoals Hij beloofde, zal Hij ervoor zorgen dat je, als je rust, overloopt van zegeningen die veel verder gaan dan je investering, werk of zwoegen.

Als we nadenken over deze Parasha, danken we God dat Hij ons de genade heeft gegeven om Hem volledig te vertrouwen en onze zorgen voor voorziening op Hem te leggen.

“God, help ons alstublieft om ons vertrouwen in U te stellen en te vertrouwen op uw liefderijke goedheid en dagelijks vertrouwen in uw voorziening. Help ons uw instructies in geloof op te volgen. Leid ons om te delen met degenen die uw zorg het meest nodig hebben.”

In Parashat Behar leert God het volk van Israël om te rusten, te vertrouwen en genereus te zijn door hen te vragen niet elk zevende jaar hun oogst op te leveren.

Parashat Behar - Vertrouwen Boven Zorgen | Blog | Visie voor Israël

Terrorisme inspireert slachtoffer om terug te vechten 

Wanneer het leven voor ons afbrokkelt, hebben we twee opties: toegeven aan hartzeer of kracht in onszelf vinden om te volharden.

Veel van de soldaten die vechten voor onze vrijheid komen uit families die getroffen zijn door terroristische daden. Bedenk hoeveel kracht het kost om je pijn te overwinnen en anderen te beschermen tegen terroristen zoals degenen die je familie schade hebben berokkend. Hoewel het leven van deze mensen vol pijn, moeilijkheden en verdriet is vanwege terroristen, volharden ze om anderen van hetzelfde lot te redden. De kracht van deze mensen is onmetelijk.

Als organisatie steunen we zowel slachtoffers van terrorisme als IDF-soldaten. Het inspireert ons om te horen over slachtoffers die de kracht vinden om dienst te nemen in het leger en te vechten om terroristische daden te verijdelen. Deze kinderen van God lijden aan posttraumatische stress en staan voor eindeloze revalidatie-uitdagingen, maar blijven ons land dienen en beschermen.

Hadar* is zo'n uitstekende en dappere soldaat die onlangs financiële steun ontving van VvI voor Pesach. In 2016, toen ze nog maar 13 was, raakte Hadar ernstig gewond bij een terroristische daad. Haar familie reed in Har Khevron toen een voertuig hen op de weg passeerde en het vuur op hen opende. Haar vader werd ter plaatse gedood en haar moeder en broer raakten ernstig gewond. Hadar slaagde erin haar ouders uit het voertuig te trekken en hulp te zoeken.

Als dochter van een nabestaandenfamilie had ze een ondertekende vergunning van haar moeder nodig om zich bij de IDF aan te sluiten. Hoewel haar moeder ernstig hoofdletsel had opgelopen en een uitgebreide revalidatie had ondergaan, tekende ze zonder enige aarzeling omdat 'het leger een deel van ons leven is'. De sterke waarde van het verdedigen van het vaderland is diep doorgedrongen in Hadar, die met moed, heldhaftigheid en uitmuntendheid dient.

Als onderdeel van haar militaire dienst koos Hadar de functie om terroristische daden in Judea en Samaria te dwarsbomen. "Voor mij is het mijn taak om over mijn huis te waken. Ik weet zeker dat papa van oor tot oor glimlacht en erg trots op me is", zei Hadar.

Dit is een inspirerend voorbeeld van een jong meisje dat erin slaagde kracht te vinden in tijden van duisternis en te groeien uit de crisis die ze doormaakte. We zijn trots op haar, groeten haar en steunen haar en haar familie heel graag. Het zijn mensen als Hadar die ons inspireren om te blijven doen wat we doen. Ons werk kan van invloed zijn op degenen die het meest hebben geleden, en daarom zullen we nooit stoppen met ons streven om onze missie te vervullen.

Bent u bereid om Israël te zegenen, een verschil te maken in de levens van mensen en deel te nemen aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

Ondanks het lijden vinden veel slachtoffers van terrorisme de kracht om te vechten tegen de mensen die hen pijn hebben gedaan. Hun kracht en verhalen inspireren ons.

De Pijnlijke Wond die tot Heldhaftigheid Leidde | Blog | Visie voor Israël

De Pijnlijke Wond die tot Heldhaftigheid Leidde

Met vreugde zal Ik het goede voor hen doen en Ik zal hen heel graag voorgoed in dit land laten wonen. 

Deze maand viert ons geliefde Israël 74 jaar onafhankelijkheid. Lang voor onze onafhankelijkheid woonden er echter Joodse mensen in Israël. Dit land was aan onze voorouders beloofd, en in de daaropvolgende eeuwen zijn we naar Zion teruggekeerd, zoals in de Schriften staat geschreven.

Toch is onze reis als volk niet gemakkelijk geweest. Vervolging, de Holocaust en uitingen van haat jegens de Joden zijn slechts enkele van de redenen waarom de staat Israël zo belangrijk is. Onze onafhankelijkheid stelt ons in staat trouw te blijven aan onze cultuur en ons geloof zonder angst voor vergelding of oordeel.

Hoewel dit land van ons is en we 74 jaar onafhankelijkheid vieren, wordt het volk van Israël nog elke dag geconfronteerd met oorlog, terreur en vervolging. Hoewel we banden hebben met Jordanië in het oosten en Egypte in het zuiden, zijn deze vredesverdragen broos en kunnen ze uiteenvallen als de spanningen in het Midden-Oosten oplopen. Vanwege de Abraham-akkoorden heeft Israël nieuwe vreedzame betrekkingen en handel met landen als de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Marokko, Kosovo en Soedan.

Iran, Syrië, Libanon en anderen proberen echter nog steeds ons land, onze mensen en onze cultuur te vernietigen. Na 2000 jaar vervolging vechten we nog steeds voor onze vrijheid.

Terwijl we de 74e Onafhankelijkheidsdag van Israël vieren, is het belangrijk om te onthouden dat er mensen zijn die onze hulp nodig hebben. Spreuken 29:18 zegt:

Als het volk Gods boodschap niet meer hoort, raakt het uit de koers.
Gelukkig is hij die naar Gods wet leeft. 

Bij Visie voor Israël hebben we er altijd naar gestreefd om te werken aan een veiligere, gezondere plek voor onze gemeenschappen. We zijn hier omdat we de wens hebben om bij te dragen en de zwakken en onderdrukten in onze samenleving te rehabiliteren. Het is onze roeping om een brug te slaan tussen degenen die de God van Israël liefhebben en de mensen die in Israël wonen. Tot nu toe hebben we meer dan 1,5 miljoen mensen bereikt. Hoewel dit een geweldige prestatie is, is er altijd meer werk aan de winkel.

Met uw hulp, onze vrienden en supporters, kunnen we onze visie voortzetten en ervoor zorgen dat het volk van Israël niet omkomt. We kunnen helpen bouwen aan een betere gemeenschap en toekomst voor dit land, in overeenstemming met Gods wil. Doneer hier om ons te helpen bij onze missie.

Gelukkige Onafhankelijkheid van Israël voor iedereen!

Want de Here zegt: “Zing blij over Israël, Zing een jubelzang over het grootste van alle volken! De Here heeft zijn volk en de restanten van Israël gered. “

Bent ubereid om Israël te zegenen, een verschil te maken in de levens van mensen en deel te nemen aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

The Jewish people have been persecuted for thousands of years. We gained independence 74 years ago, but there is still so much work to be done.

Wat biedt de toekomst voor Israël? Het vieren van 74 Jaar Onafhankelijkheid | Blog | Visie voor Israël

Wat biedt de toekomst voor Israël? Het vieren van 74 Jaar Onafhankelijkheid

Holocaust-herdenkingsdag (Yom Hasho'a in het Hebreeuws) herdenkt de genocide van zes miljoen Europese joden door nazi-Duitsland tussen 1941 en 1945 en wordt één week na Pesach herdacht. Dit jaar is dat op 28 april.

In Israël klinkt op deze dag door het hele land een sirene ter nagedachtenis aan degenen die zijn omgekomen. Auto's stoppen midden op de snelweg en omstanders staan stil in solidariteit, zodat de wereld de verschrikkingen van de Holocaust nooit zal vergeten of herhalen.

Tegenwoordig wonen er bijna zeven miljoen Joden in Israël. Na de Tweede Wereldoorlog maakten veel overlevenden van de Holocaust Aliyah (geïmmigreerd) vanuit Europa. Met een gebroken maar hoopvolle geest waagden ze als pioniers de gevaarlijke reis door de Middellandse Zee met schepen naar de kusten van Israël, en bouwden ze Israël weer op als hun nieuwe thuis. Zelfs toen werden veel schepen teruggestuurd naar Europa of naar vluchtelingenkampen op Cyprus, aangezien Israël onder Brits mandaat stond.

Sommigen vragen zich misschien af waarom er tijdens de opkomst van het naziregime in 1933 zoveel Joden in Europa bleven? En waarom vluchtten ze niet naar Israël, wetende dat er vervolging op handen was?

De Joden van Europa zaten vast tussen een rots en een harde plek, en de realiteit was veel gevaarlijker en complexer dan je zou denken.

Met de groeiende populariteit van de nazi-partij en de snelle toename van antisemitische misdaden, vreesden de joden in Duitsland voor hun veiligheid. Hoewel iedereen het erover eens zou zijn dat hun omstandigheden erbarmelijk waren, had niemand de onvoorstelbare verschrikkingen kunnen voorspellen die voor ons lagen.

Toen de raciale spanningen en druk in Duitsland begonnen op te lopen, vluchtten meer dan 90.000 Duitse en Oostenrijkse Joden tussen 1933 en 1939 naar buurlanden zoals Frankrijk, België, Nederland, Denemarken, Tsjecho-Slowakije en Zwitserland. Voor het grootste deel openden deze landen hun deuren voor vluchtende Joden en dappere heidenen verstopten Joden in hun kelders, zolders, vloeren en kasten.

In de nasleep van de pogroms van de Kristallnacht (pogroms tegen de joden uitgevoerd door de nazi-partij) op 9-10 november 1938 werden meer dan 100 joden vermoord en werden 30.000 joodse mannen opgesloten in concentratiekampen. Duizenden Joden probeerden de volgende dag te vluchten. Toen Duitsland in 1935 Duitse joden hun Duitse staatsburgerschap ontnam, werd immigreren naar verschillende landen bijna onmogelijk zonder de juiste documentatie.

Spanje stond de toegang toe aan bijna 30.000 Joodse vluchtelingen, voornamelijk van 1939 tot 1941. Ongeveer 300.000 Poolse Joden, bijna 10% van de Pools-Joodse bevolking, ontvluchtten de door Duitsland bezette gebieden van Polen en staken tussen 1939 en 1941 de Sovjetzone binnen.

Tienduizenden werden gedeporteerd naar Siberië, Centraal-Azië en andere afgelegen gebieden. Na de Duitse aanval op de Sovjet-Unie in juni 1941 vluchtten meer dan een miljoen Sovjet-Joden oostwaarts naar de Aziatische delen van het land.

Landen als Frankrijk, België en Nederland namen elk 30.000 in, en de Verenigde Staten accepteerden 102.000, de meeste van alle landen.

Hoewel veel Joden andere landen bereikten, werden velen aan de grens weggestuurd, en sommigen die per schip kwamen mochten niet eens aanmeren. Stel je voor dat je aankomt aan de grens van een land dat misschien je enige overlevingskans is, om vervolgens teruggestuurd te worden, gedoemd tot een bijna zekere dood.

Joden die op zoek waren naar veiligheid, hadden aanvankelijk niet hun hoop gevestigd op een terugkeer naar Israël, zoals men zou verwachten. Israël, toen geregeerd door Groot-Brittannië, nam 55.000 op, maar beperkte het aantal vluchtelingen dat ze bereid waren te accepteren.

Hoewel in Europa bijna 30.000 Joden in Zwitserland werden toegelaten, werden er ongeveer 20.000 aan de Zwitserse grens weggestuurd.

Het beroemde St. Louis-schip vervoerde 937 Joden die hun toevlucht zochten in Havana, Cuba, maar slechts 28 mochten van boord gaan. Het schip probeerde vervolgens zijn kansen bij de Verenigde Staten en Canada zonder succes, en keerde uiteindelijk terug naar Europa om de mensen tussen de landen te verspreiden.

Op een gegeven moment werd ontsnapping bijna onmogelijk nadat de oorlog op 1 september 1939 begon. Door gebrek aan geld, omslachtige immigratiebureaucratieën en gebrek aan efficiënte communicatie of transport zaten gezinnen in de val en werden gedwongen toe te kijken hoe het kwaad naderde.

Wat er na deze gebeurtenissen gebeurde, was een nachtmerrie die niemand had kunnen voorzien. Miljoenen Joden werden naar getto's, concentratiekampen en vernietigingskampen gebracht, verspreid over Europese gronden. De optie om te ontsnappen was alleen door de dood.

Helaas is de wereld nog lang niet klaar met oorlogen en vervolging. Yeshua waarschuwt ons dat het einde der dagen vele uitdagingen met zich meebrengt:

"Wanneer jullie allerlei berichten over oorlog horen, maak je dan niet ongerust, Er moeten wel oorlogen komen, maar die wijzen er niet op dat het einde er al is. Over de hele wereld zullen volken tegen elkaar strijden. Er zullen hongersnoden en aardbevingen zijn. Maar dat is slechts allemaal het begin van de ellende. Dan komt er een tijd dat jullie gefolterd, gedood en overal ter wereld gehaat wordn, omdat jullie bij Mij horen." (Mattheüs 24:6-9)

Volgens de World Zionist Organization en het antisemitismerapport van het Joods Agentschap voor 202 was het jaar 2021 "het meest antisemitische jaar in het afgelopen decennium". Uit het rapport bleek dat het gemiddelde aantal antisemitische incidenten dat in 2021 werd gemeld meer dan tien per dag was, waarbij ongeveer 50% van de aanvallen in Europa plaatsvond.

Helaas behoort antisemitisme niet tot het verleden. Naarmate de wereld steeds slechter wordt, zullen Joden die in de diaspora leven de moeilijke – maar niet onbekende – beslissing moeten nemen om opnieuw te vluchten.

Sinds de oprichting van Israël in 1948 hebben meer dan 3,4 miljoen Joden Aliyah naar Israël gemaakt.

Met de recente oorlog tussen Rusland en Oekraïne vluchtten meer dan een miljoen Oekraïense vluchtelingen naar buurlanden, en duizenden Oekraïense joden maakten een nood-aliyah en zochten hun toevlucht in Israël.

Hoe kan Israël zich voorbereiden op de golven van immigranten die ongetwijfeld uit de naties zullen komen wanneer oorlogen escaleren?

Nieuwe immigranten gaan door veel ontberingen en uitdagingen terwijl ze met moed voorwaarts gaan om opnieuw te beginnen in een andere cultuur.

Bij Visie voor Israël weten we hoe belangrijk het is om onze Joodse broeders en zusters met open armen te ontvangen. Daarom doneren we huishoudelijke artikelen zoals ventilatoren om de Israëlische hitte te bestrijden en zorgen we voor voedselmanden en rugzakken voor hun kinderen.

Acclimatiseren naar een ander land wordt gemakkelijker gemaakt wanneer het lokale lichaam van de Messias rondloopt ter ondersteuning, praktisch en emotioneel. Door hen te dienen, kunnen we hun verhalen en ontberingen horen en hen onderweg aanmoedigen.

Als gelovigen moeten we bidden voor de Joden die God terugroept naar Israël om de genade te ontvangen om zich te ontwortelen en hun thuis in het land te maken. Laten we het ministerie van Binnenlandse Zaken niet vergeten, dat de gezinnen begeleidt en helpt bij de overgang.

De eerste overlevenden van de Holocaust die de kust van Israël bereikten, hadden nooit kunnen vermoeden dat er op een dag miljoenen meer in hun voetsporen zouden treden. Hun dapperheid en moed dienen als voorbeeld voor nieuwe immigranten om te geloven dat ook zij met succes de ontberingen van immigratie zullen overwinnen.

Hun getuigenis is een vervulling van profetie, zoals we lezen in Ezechiël 37:4-6:

“Toen droeg Hij mij op te profeteren en tegen de beenderen te zeggen: 'Verbleekte beenderen, luister naar de woorden van de Here. Want de Oppermachtige Here zegt: 'Kijk, Ik ga u weer levend maken. Ik zal u weer vlees en pezen geven en u bedekken met huid. Ik zal u adem geven en u zult tot leven komen en weten dat Ik de Here ben."'

Op deze Holocaust-herdenkingsdag eren we de overlevenden die naar Israël zijn gereisd en het hebben gemaakt tot de ongelooflijke natie die het nu is.

Ben je bereid om Israël te zegenen, een verschil te maken in de levens van mensen en deel te nemen aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

Holocaust Remembrance Day (Yom Hasho'a in het Hebreeuws) herdenkt de genocide van zes miljoen Joden en hoe Israël zichzelf sindsdien als natie heeft herbouwd.

Holocaust-Herdenkingsdag - Blijven Herinneren, Vergeet het Nooit | Blog | Visie voor Israël

Holocaust-Herdenkingsdag - Blijven Herinneren, Vergeet het Nooit

Het bloed aan de deurposten zal voor Mij het teken zijn dat daar Israëlieten zijn. Als Ik het bloed zie, sla Ik dát huis over.

Dit Pascha zullen miljoenen Joden in Israël en over de hele wereld zich rond de tafel verzamelen voor de Pesach Seder. Ze zullen voorlezen uit de Haggadah (het verhaal van het Pascha vertellen), een zuurdesemvrije maaltijd eten, genieten van de elementen op het Pascha-bord en traditionele liederen zingen.

Tijdens Pesach verkopen de meeste supermarkten en restaurants geen voedsel met gist, en veel Joden reinigen hun huizen van zuurdesem.

In de Bijbel wordt Egypte bijna zevenhonderd keer genoemd en nog eens 25 keer in het Nieuwe Testament, vaak in verband met het verbond dat God heeft met Israël, zoals geschreven in Leviticus 26:45:

"Ter wille van hen zal Ik Mij de beloften aan hun voorouders, om hun God te zijn, herinneren. Want Ik haalde hun voorouders uit Egypte, terwijl alle volken met verbazing toekeken. Ik ben de Here."

Waarom herinnerde God het volk van Israël er herhaaldelijk aan dat Hij hen uit Egypte had verlost? En wat is het verband tussen het verbond met Abraham en de bevrijding uit de slavernij?

Er zijn veel redenen waarom God Zijn volk herinnert aan het verbond dat hij met hun voorouders heeft gesloten. Hier zijn een paar terugkerende thema's:

Omdat hij liefheeft

De belangrijkste reden is dat God Zijn kinderen voortdurend wilde herinneren aan Zijn grote liefde voor hen. God zag het lijden dat Zijn volk moest doorstaan onder de zware hand van de Egyptenaren en besloot een einde te maken aan hun onrecht.

Het volk van Israël werd gemakkelijk verleid om andere goden te dienen en te volgen. Door tekenen en wonderen bewees God hun dat een door mensen gemaakte afgod niet de macht had om hen te beschermen.

God herinnert hen er voortdurend aan dat Hij het was die hen uit Egypte heeft geleid, zodat ze de moed niet zouden verliezen in moeilijke omstandigheden. Niet alleen heeft Hij hen in het verleden verlost, maar Hij zou dit altijd blijven doen.

Wat betekent het om in een verbondsrelatie met God te zijn?

Op menselijk niveau kan een verbond tussen twee mensen gemakkelijk worden verbroken - maar niet met God. Hij is een trouwe God die het verbond hield dat Hij met Abraham, Isaak en Jacob sloot:

"Hij deed dat omdat Hij zoveel van u houdt en zijn belofte aan uw voorouders hield. Daarom bevrijdde Hij u uit de Egyptische slavernij met zo’n vertoon van macht en grote wonderen.’ - Deuteronomium 7:8

Deze verzen zouden een bemoedigende herinnering in ons eigen leven moeten zijn dat God een trouwe Verlosser is. Zijn reden? Omdat Hij van ons houdt.

Ook al ondervond het volk van Israël veel wonderen, toch waren ze geneigd Zijn goedheid te vergeten. Ze waren misschien vrij van fysieke slavernij, maar een slavenmentaliteit beheerste hun acties.

Tegen de tijd dat het volk van Israël in de woestijn van Zin arriveerde, waren ze allesbehalve vol van vertrouwen: 

"In die woestijn beklaagden de Israëlieten zich tegenover Mozes en Aäron en zeiden: ‘Waarom heeft de Here ons niet gewoon in Egypte laten sterven! Daar waren de vleespotten vol en hadden we in elk geval genoeg te eten, maar in deze woestijn zullen we allemaal verhongeren." Exodus 16:2-3

De mensen waren ontmoedigd. Hun leven in Egypte was al zwaar genoeg, en nu stonden ze voor een geheel nieuwe reeks uitdagingen. Was Mozes een betrouwbare leider? Zou God hen in de steek laten om zonder voedsel en water in de woestijn te sterven?

God komt tussenbeide om Zijn liefde te bewijzen en vraagt hen om hun vertrouwen in Hem te stellen in Exodus 16:4-5:

"Toen zei de Here tegen Mozes: ‘Luister, Ik zal voor hen brood uit de hemel laten regenen, Iedereen mag elke dag net zoveel eten verzamelen als hij die dag nodig heeft. Ik zal hen daarmee op de proef stellen om te zien of zij mijn opdrachten uitvoeren. Zeg hun dat zij de zesde dag van de week tweemaal zoveel eten verzamelen als op de andere dagen.’

Toen gaf Mozes het volk nog een opdracht van de Here: zij moesten 2,2 liter van het manna bewaren, zodat latere generaties het brood konden dien, waarmee de Here zijn volk in de woestijn voedde toen zij uit Egypte waren weggetrokken.” Exodus 16:32

God gebruikt het Paschalam (Exodus 12:21) als een voorloper van Yeshua, die vanaf het begin der tijden voorbestemd was om zijn leven te geven voor de zonden van de wereld.

Toen Yeshua het Pascha met zijn discipelen vierde (Marcus 14:12), wisten ze niet dat Hij spoedig daarna het ultieme offer zou worden, zijn bloed aan het kruis vergoten als verzoening voor onze zonden.

Zijn offer zou ons moeten inspireren om de vergeving die Hij zo graag aanbiedt te aanvaarden en een zuiver en heilig leven te leiden dat Zijn naam eer aandoet.

"Gooi de oude gist weg, anders bent u geen vers deeg. Er hoort bij u geen gist te zijn omdat Christus, ons Paaslam, geofferd is." 1 Korintiërs 5:7

In Israël leven vandaag meer dan 800.000 mensen onder de armoedegrens. De meesten hebben moeite om dagelijks eten op tafel te zetten en komen nauwelijks rond, laat staan een dat ze een Pesachmaaltijd kunnen klaarzetten. Maar God heeft het in het hart van Visie voor Israël gelegd om samen met Hem te werken in het verstrekken van voedselmanden en geldbonnen voor de behoeftigen tijdens de feestdagen. 

Gezinnen, alleenstaande moeders en ouderen staan in de rij met tranen van dankbaarheid en woorden van waardering voor het eenvoudige geschenk om met de rest van Israël deel te nemen aan de Paschamaaltijd. Door de gulle handen van donateurs en partners van Visie voor Israël hebben we het voorrecht om deel uit te maken van de vervulling van Gods verbondsrelatie met Zijn volk.

Net zoals het volk van Israël werd aangemoedigd om op God te vertrouwen voor Zijn wonderbaarlijke voorziening, vertrouwen velen op de hulp van Visie voor Israël om hen waardig door de feestdagen te helpen.

Laten we met dit Pascha opnieuw gedenken dat God altijd trouw is geweest om voor ons te zorgen. Elke dag vervult Hij zijn verbond met ons en biedt hij dagelijks manna in ons persoonlijk leven aan als een getuigenis van liefde. Laten we, terwijl we rond de tafel zitten om het Pascha-verhaal te vertellen, niet alleen denken aan de wonderen die God in het verleden deed, maar ook aan de wonderen van vandaag.

Het Pascha is een geschikt moment om erop te vertrouwen dat God onze Voorziener is. Als Hij het manna in de woestijn voor de Israëlieten heeft verschaft, kan Hij het opnieuw voor ons doen.

Het Pascha Lam - Gods voorziening | Blog | Visie voor Israël

Stel heel uw vertrouwen op de Here en doe wat ij goed vindt. Woon rustig in uw woonplaats en zorg dat u in alles trouw bent. 

Uw donaties en steun gaan een lange weg, en ons team heeft in het eerste kwartaal van dit jaar al honderden mensen geholpen. Dit is wat we hebben gedaan.

Verhalen

Hulp aan de armen in Israël

Steun voor Pascha in de Schaduw van het Coronavirus

zondag 22 maart 2020

Bent u bereidt om Israël te zegenen, een verschil te maken in het leven van mensen en deel te nemen aan Gods plan voor het herstel van het land Israël?

Recente Gerelateerde Verhalen

Voedselonzekerheid neemt toe onder jonge kinderen en ouderen

zaterdag 23 juli 2022

Als vijandige raketten onschuldigen aanvallen, zal Israël zichzelf beschermen.

zaterdag 16 juli 2022

Iran is er klaar voor, wij moeten dat ook zijn

zaterdag 2 juli 2022

Download de VVI Nieuws App!

Ontvang het laatste nieuws & updates

Blijf op de hoogte. Ontvang de laatste verhalen en updates uit Israël. Steun ons in gebed!

Blijf Betrokken

Snelle Links

Help mee

Neem contact op