Neem deze week deel aan de lezing over Parashah terwijl we dieper ingaan op de laatste verzen in het boek Genesis (47:28-50:26). De andere passages in de lezing van deze week zijn 1 Koningen 2:1-2:12, Hebreeën 11:21-22 en 1 Petrus 1:3-9.
Door het hele boek Genesis heen leren we over onze vaders, hun interessante levens, hun vrouwen en kinderen, en hun proces van het doorgeven van zegeningen van generatie op generatie. We leren ook dat onze voorouders gewone stervelingen zijn, en toch werden ze door God gekozen als eeuwige erfenissen die toekomstige generaties zullen beïnvloeden. Onze voorouders hebben de weg geplaveid voor geloof in God door ons te laten zien hoe we met Hem in geloof kunnen wandelen.
De zegeningen en instructies van de Vader
In deze laatste paar hoofdstukken van het boek Genesis zullen we meer ontdekken over het einde van Jakobs leven in het land Egypte en de manier waarop hij elk van zijn kinderen en kleinkinderen zegende. Hier zijn de instructies en zegeningen die hij gaf:
- Ten eerste gaf hij Jozef de opdracht hem niet in Egypte te begraven, maar op de plaats waar zijn vaders begraven waren (Gen. 47:29-31).
- Ten tweede zegende hij Jozefs zonen, Manasse en Efraïm (Gen. 48).
- Ten derde zegende hij al zijn twaalf zonen, elk met een speciale zegen (Gen. 49:1-25).
- En zijn laatste instructie was dat zijn zonen hem moesten begraven in de grot van Machpela (Gen. 49:29-32).
Jakobs verzoek en de zegen van Jozefs zonen
De eerste instructie die Jacob aan Jozef gaf was: “Toen hij zijn dood voelde naderen, riep hij Jozef bij zich en zei: ‘Zweer mij plechtig dat je mijn laatste wil zult eerbiedigen en uitvoeren. Begraaf mij niet in Egypte. Wanneer ik gestorven ben, moet je mij uit Egypte wegbrengen en naast mijn voorouders begraven.’ Jozef beloofde het zijn vader. (Gen. 47:29-30). Op dat moment was Jacob 147 jaar oud en samen met zijn zonen en hun families woonden ze 17 jaar in Egypte met Jozef. Jozef was de op één na machtigste man in het Egyptische koninkrijk, en toch stemde hij in met het verzoek van zijn vader en bracht hij zijn twee zonen, Manasse en Efraïm, om hun grootvader te zien voordat hij stierf.
“Israël zei: ‘Breng ze hier bij mij, dan zal ik ze zegenen.’ Israël was op zijn hoge leeftijd halfblind en kon nauwelijks zien. Jozef bracht zijn zonen vlak bij hem en hij kuste en omhelsde hen. Israël zei tegen Jozef: ‘Ik had niet gedacht dat ik jou ooit zou terugzien, maar nu heeft God mij zelfs jouw kinderen laten zien. - Genesis 48:10-11
De ontmoeting tussen Jacob, Jozef en zijn kleinzonen is vertederend. Jarenlang dacht Jacob dat Jozef dood was, en nu werd Jacob niet alleen herenigd met zijn geliefde zoon Jozef, maar hij kon ook voor het eerst zijn kleinzonen ontmoeten. Hij zegende Jozef en zijn zonen door te zeggen: “Moge God, de God van mijn voorouders Abraham en Isaak, de God die mij mijn hele leven als een herder heeft geleid, deze mannen zegenen. Hij is de Engel die mij in moeilijke tijden altijd heeft geholpen. Mogen Jozefs zonen de namen van mij en mijn voorouders Abraham en Isaak eer aandoen en mogen zij tot een groot volk uitgroeien.’ (Gen. 48:15-16)
Jacob zegent zijn zonen en geeft zijn laatste instructie (Genesis 49)
Stel je voor dat Jacob in zijn bed ligt en op het punt staat te sterven met alle twaalf van zijn zonen aan zijn bed. Elk van de zoons was waarschijnlijk benieuwd welke zegen ze van hun vader zouden ontvangen. Jakob zegent alle twaalf van zijn zonen en geeft hem dan nog een laatste instructie om begraven te worden in de grot in het veld van Machpela waar Abraham, Sara, Isaak, Rebekka en Lea werden begraven.
Na deze profetieën aan zijn zonen te hebben doorgegeven, ging Jakob weer achteroverliggen in bed, blies de laatste adem uit en stierf.”—Genesis 49:33
Het einde van de dagen van Jozef
Zodra Jacob zijn laatste adem uitblaast, werpt Jozef zich over zijn vader, huilend en hem kussend. Hij laat zijn vader balsemen en vraagt vervolgens Farao om toestemming om zijn vader in Kanaän te begraven. Met de zegen van Farao ging Jozef naar Kanaän om zijn vader te begraven, samen met Farao's functionarissen en Jozefs familie. Jozef en zijn broers vervulden hun belofte aan hun vader door hem te begraven in de grot in het veld van Machpela.
Als Jozef en het hele gezelschap terugkeren naar Egypte, zijn de broers van Jozef vervuld van angst dat Jozef zal proberen hen terug te betalen voor al het onrecht dat ze hem hebben aangedaan. Daarom liegen ze tegen hem en vertellen hem dat hun vader een laatste instructie voor Jozef heeft achtergelaten om zijn broers te vergeven. Als Jozef zijn broers ziet, legt hij hen vriendelijk uit: “Jullie hoeven toch niet bang voor mij te zijn. |Ben ik soms God dat ik jullie kan veroordelen en bestraffen? Ik geloof dat God jullie slechte bedoelingen heeft omgebogen tot iets goeds, want Hij heeft mij deze hoge positie gegeven, zodat ik de levens van vele mensen kon redden. Nee, wees maar niet bang. Ik zal voor jullie en jullie gezinnen zorgen’. Zo stelde hij zijn broers gerust en af hun weer moed.’ (Gen. 50: 19-21)
Jozef stierf op de leeftijd van honderdtien jaar, gebalsemd en in een kist gelegd die in Egypte werd bewaard.
Jozef en Yeshua
Kun je een overeenkomst zien tussen het leven van Jozef en het leven van Yeshua? Ze werden allebei gehaat door hun broers, verkocht, leden enorm en werden toch machtige mannen die vele levens hebben gered. Jozef zorgde voor voedsel voor de hongerige en redde vele levens. Yeshua voedde miljoenen, niet alleen fysiek voedsel, maar ook geestelijk voedsel. Yeshua gaf zijn leven om iedereen te redden die in hem zou geloven. Jozef was verborgen voor zijn broers en ze herkenden hem niet toen ze naar Egypte kwamen. Toch kende Jozef zijn broers meteen, had mededogen en liefde voor hen, en koos er zelfs voor om hen te vergeven dat ze hem hadden verraden. Yeshua is verborgen voor de ogen van zijn volk en door velen verraden, en toch kent hij zijn volk, houdt van hen, vergeeft hen en gaf zijn leven voor hen op.
Reflectie: Zegen, vergeef en heb life
Als we nadenken over het leven van Jozef, zien we de lankmoedigheid die hij moest doorstaan. Hij stond op voor zijn familie en sprak zijn interpretatie van zijn dromen uit, en daarom haatten zijn broers hem, waren jaloers op hem en werkten zelfs tegen hem samen. Alle haat was simpelweg omdat hij opstond en hun de simpele waarheid vertelde, waardoor ze misschien het gevoel kregen dat Jozef arrogant was. Hoe zou iemand zich voelen als we in zijn positie waren? Eenzaam, boos, overstuur, beschaamd, beschaamd of misschien zichzelf de schuld gevend? Zijn broers gooiden hem in een put om hem te laten sterven en verkochten hem vervolgens aan de Egyptenaren. Later werd hij voor 12 jaar in de gevangenis gezet. Jozef was de enige die de droom van de farao kon interpreteren en hierdoor werd zijn leven gered en werd hij gepromoveerd tot de op één na machtigste positie in Egypte.
Toen de broers van Jozef naar Egypte kwamen en voedsel nodig hadden, had Jozef van de situatie gebruik kunnen maken om wraak te nemen en hun een deel terug te geven van wat ze hem hadden aangedaan. Maar in plaats daarvan was Joseph maar in één ding geïnteresseerd... om meer te weten te komen over zijn vader en of hij nog leefde. In deze parashat leren we hoe hij ernaar verlangde om de zegeningen van zijn vader te krijgen. Hij wist dat deze zegen het belangrijkste element was dat hij in zijn leven nodig had om het door te geven aan zijn kinderen.
Als we nadenken over het leven van onze voorouders, bidden we dat we een dieper begrip krijgen van de zegeningen en instructies die onze hemelse Vader persoonlijk over ieder van ons spreekt. God, help ons alstublieft om op de manier te zegenen hoe Jacob zijn zonen en kleinzonen zegende, te vergeven op de manier hoe Jozef zijn broers vergaf en te houden op de manier hoe Yeshua van zijn volk houdt en voor zijn volk zorgt.
