Geïnspireerd door geloof: het verbazingwekkende verhaal van een terreuroverlevende

Dan Ami’el’s Verhaal

Ons team werkt hard, nu meer dan ooit, om de duizenden mensen te helpen die in Israël aankomen en hulp nodig hebben. Zovelen hebben belangrijke, hartverscheurende verhalen om te delen, en we nemen de tijd om naar ze te luisteren en ze te troosten.

Dit is onderdeel van wat we doen bij Visie voor Israël Het is niet alleen onze taak om fysieke items zoals rugzakken, hygiënekits en voedsel te verstrekken, we bieden ook emotionele steun aan de mensen die we helpen. Velen van hen willen hun verhaal vertellen, en hoewel ze allemaal belangrijk zijn, blijven sommigen echt bij ons. Het verhaal van Dan Ami'el lijkt veel op dat van hen.

In 2004 raakte Dan Ami'el gewond bij een mortiergranaataanval in Kfar Darom terwijl hij buiten de synagoge was, waar hij dagelijks kwam bidden. Hij was op dat moment slechts 19 jaar oud en raakte zwaargewond, tot op het punt van dood.

Dan zei: "De onmiddellijke diagnose was dat ik een gescheurde hoofdslagader had. Bij zo'n verwonding is het slechts een kwestie van een minuut of twee tot ik het bewustzijn verlies en de dood volgt. Het feit dat er eerder twee mortiergranaten waren gevallen redde me omdat de stand-by ambulances al in het veld waren. Als ik vanaf de eerste beschietingen op dit niveau van verwonding gewond was geweest, zou de kans om me op tijd te redden erg klein zijn. "

Terwijl hij in de ambulance zit, vertelt Dan: "Alles zat vol bloed. Ik herinner me dat de handen in het rond werden gegooid. Een van de dokters was bezig met de kleding, de ander probeerde me koste wat kost wakker te houden en vroeg me tientallen keren: 'Wie ben jij? Waar woon je?'  Er waren momenten dat ik me extreem moe voelde, ik verlangde ernaar mijn ogen te sluiten en in slaap te vallen. Ik herinner me dat ik me concentreerde op een van de stickers die op de zijkant van de ambulance waren geplakt en het heen en weer las in een wanhopige poging om wakker te blijven. Het feit dat ik bij bewustzijn was, gaf artsen de hoop dat ik gered kon worden”, zei hij.

"Dr. Sudi arriveerde en zei: 'Waar huil je om? Begin de Psalmen te spreken!', dus begon ik de Psalmen te spreken. Het was iets verbazingwekkends. Het ene moment las ik stickers in een poging om wakker te blijven en plotseling ik merkte dat ik de Psalmen mompelde.”

Hij werd overgebracht naar de operatiekamer in het Soroka-ziekenhuis, waar de directeur van de trauma-eenheid Dan zelf opereerde. Er was een uitgebreide bloeding in zijn lichaam en het duurde uren voordat hij de operatiekamer verliet. Zijn artsen zeiden dat zijn toestand ondanks de operatie nog steeds erg ernstig was en dat zijn leven in gevaar was. Dan werd overgebracht naar de intensive care van het ziekenhuis.

"Bij aankomst in het ziekenhuis verloor ik het bewustzijn. Ik werd meteen geopereerd waarbij ik een transfusie van 27 doses bloed kreeg. De volgende twee weken lag ik bewusteloos en ik herinner me dat ik veel droomde. Ik droomde van Joden die zich in synagogen verzamelden om voor mij te bidden om te genezen. Er waren veel dromen over het land van Israël en de tempel."

Tijdens het lange herstel- en rehabilitatietraject werd Dan blootgesteld aan andere wonderbaarlijke aspecten die verband hielden met zijn wonderbaarlijke redding. "Op een dag kwam het hoofd van de trauma afdeling me bezoeken met een groep studenten. Hij begint hun mijn blessure uit te leggen en hoe ik herstelde. Ze vragen hem: 'Hoe komt het dat hij geen granaatscherven in de borst en het hart heeft gekregen?' Dan wijst de professor naar mij en zegt tegen hen: 'Je leert dat een talliet een keramisch element is'. Mijn hele lichaam was volledig verpletterd, behalve de organen met heilige vaten erop. De rechterhand is gewond en de linkerhand, waarop de tefillin zat - bijna onbeschadigd. Het onderlichaam was gewond, maar het bovenlichaam, dat in een talliet was gewikkeld, was niet gewond. Het hoofd en de nek zijn niet gewond geraakt dankzij de hoofdtefillin.”

Dan keerde terug naar de plaats van de verwonding, bij de ingang van de Kfar Darom-synagoge, en bad de zegen van Hagomel. "Het was vrijdag. Alle bewoners verlieten het koken voor de sabbatavond, gingen op de trappen van de synagoge staan en zeiden 'Amen' na mij. Ik zei tegen hen: 'Ik ging op zoek naar een tiende voor de minjan, en uiteindlijk vond ik 150 mensen.’

Vandaag is Dan een vader van 6 kinderen. Zijn kinderen namen deel aan de Bar/Bat Mitswa-viering voor terreuroverlevenden die Visie voor Israël sponsort. Als de Heer die dag niet had bedoeld, zouden Dan en zijn kinderen vandaag niet onder ons zijn.

De Heer zegent echt degenen die Hem toegewijd zijn. Hoewel Dans ervaringen angstaanjagend waren, was God bij elke stap bij hem.

We vragen je om mensen zoals Dan Ami'el en zijn familie te helpen ondersteunen. Wanneer u doneert aan Vision for Israel, helpt u ervoor te zorgen dat mensen die terreur en oorlog hebben overleefd, een lang, gelukkig en ondersteund leven kunnen leiden. Doneer alstublieft hier.

We hopen dat dit verhaal uw hart net zo raakt als Dan ons leven.

Moge de Heer u zegenen en bewaren,

Barry & Batya Segal