‘De Heer is nabij de gebrokenen van hart en Hij redt de verbrijzelden van geest.’
Psalm 34:18
Beste vrienden,
Welkom bij onze nieuwe serie, Israël in Focus – korte, heldere lessen die context en waarheid brengen in complexe momenten in de geschiedenis van Israël. Omdat we net twee jaar geleden, 7 oktober 2023, herdachten, kozen we ervoor om daarmee te beginnen. Die dag – Simchat Thora op de Joodse kalender – is een heilige dag, bedoeld voor Thora, vreugde en dans. In plaats daarvan ontwaakte Israël bij zonsopgang door een gecoördineerde terroristische aanval op meerdere fronten, uitgevoerd door Hamas en andere terreurgroepen vanuit de Gazastrook.
Rond half zeven 's ochtends raasden de eerste raketten over Israëlische steden. Binnen vier uur waren er meer dan 3000 raketten afgevuurd, waardoor gezinnen hun toevlucht zochten in veilige bunkers en schuilcabines. Onder deze dekmantel van chaos drongen tussen de 5000 en 5600 terroristen de zuidelijke grens van Israël binnen langs een 60 kilometer lange frontlinie. Ze gebruikten tractoren om door het scheidingshek te breken, Paragliders om eroverheen te springen en arriveerden zwaar bewapend met RPG's en andere wapens.
Negenentwintig steden en kibboetsen werden aangevallen. Tot de eerste en zwaarst getroffen locaties behoorden het Nova-festival bij kibboets Re'im, Sderot, kibboets Nir Oz, kibboets Kfar Aza en kibboets Be'eri. Tegelijkertijd werden twaalf legerposities en -bases aangevallen, waardoor de communicatie werd verbroken, versterkingen werden vertraagd en burgers weerloos achterbleven.
Het resultaat was een bloedbad. Terroristen pleegden wreedheden tegen de menselijkheid – slachting, verkrachting, brandstichting, vernietiging en plundering. Lange, wanhopige uren hadden veel Israëlische burgers niemand die ze konden bereiken. Ook politiebureaus en IDF-eenheden lagen onder vuur. Families zaten dicht opeengepakt in schuilkamers; sommigen werden levend verbrand of vermoord waar ze zich schuilhielden.
In die eerste uren bestond de eerste verdedigingslinie niet uit het leger, maar uit de lokale noodhulpteams – buren en vrijwilligers die het gevaar tegemoet renden om hun gemeenschappen te beschermen. Pas na vele uren braken IDF-soldaten door naar de getroffen gebieden, vochten gebouw voor gebouw en redden degenen die nog in leven waren.
Onder deze gewone helden was een man wiens verhaal wij met eerbied meedragen: een zwager die, door goddelijke timing en pure onbaatzuchtige moed, het leven van zijn hele familie redde.
Die ochtend, terwijl raketten over de grond raasden, zat een gezin verlamd van angst verscholen in een schuilkelder in Ofakim. Maar buiten de deur kwam hun geliefde zwager Ariel in actie. Hij had gezien wat er ging gebeuren. Hij had wapens verzameld en nam het op zich om niet alleen zijn eigen huis, maar ook dat van hen te verdedigen.
Op een gegeven moment kwamen er terroristen aan. Hij was alleen, maar hij stond hen in de weg. Hij viel hen aan, vuurde zijn wapen af en hield hen tegen met niets anders dan zijn moed en vastberadenheid. Dankzij zijn standpunt kon het gezin hun schuilkelder ontvluchten en rennen voor hun leven. Elke seconde die hij met zijn verzet won, werd een seconde die hen verder van de dood verwijderde. En toen, de laatste kogel. De laatste ademtocht.
Hij viel daar, buiten de schuilplaats die hij had beschermd, maar omdat hij daar stond, leefde de rest van de familie. Zijn daden waren niet alleen dapper – ze waren heilig. Hij gaf zijn leven zodat anderen konden opstaan en leven. Dat is het soort liefde dat geen enkele vijand kan vernietigen.
Pas uren later, na een angstaanjagende ontsnapping, ontdekte zijn familie de waarheid: hij was achtergebleven. Hij had de vijand alleen getrotseerd. En hij had alles gedaan om hen te redden.
Zijn verhaal is slechts één van de duizenden verhalen uit die donkere dag – verhalen over moed, verdriet, redding en verlies. Maar het helpt ons de realiteit achter de krantenkoppen te zien: dat elke statistiek een ziel is, elke tragedie een familie.
In de dagen erna veranderde het zuiden van Israël in een landschap van verdriet en gruis – afgebrande huizen, vernielde ramen, verlaten voertuigen te midden van asvelden. Geëvacueerde gezinnen arriveerden in onbekende hotelkamers met weinig meer dan de kleren die ze aanhadden. Kinderen werden wakker van nachtmerries en deinsden terug bij elke klap van een deur. Ouders probeerden sterk te blijven terwijl ze onmogelijke telefoontjes pleegden, wachtten op nieuws over dierbaren en zich een weg baanden door een doolhof van noodgevallen.
Dit zijn de trieste gevolgen van die dag:
• 251 mensen gegijzeld
• 1697 vermoord
• 19.019 gewonden
• 143.000 mensen zijn geëvacueerd uit hun huizen
• 300.000 reservemilitairen opgeroepen
Dit is waar het medeleven van Gods volk, uitgedrukt in praktische hulp, het verschil maakt. Bij Visie voor Israël hebben we ons team en onze partners gemobiliseerd om te voorzien in de dringende behoeften van ontheemden en nabestaanden. Vanuit ons logistieke centrum, het Millennium Center, hebben we hulppakketten samengesteld en gedistribueerd met hygiëneproducten, basisvoedsel, kleding, beddengoed en baby-benodigdheden aan gezinnen die alles kwijt waren. We hebben winkelbonnen verstrekt zodat ouders met waardigheid essentiële producten konden kiezen. We hebben trauma-zorginitiatieven voor kinderen en gezinnen ondersteund en hen geholpen aan de lange weg van genezing te beginnen met counseling, veilige activiteiten en hulpmiddelen om angst en verdriet te verwerken.
We hielpen ook eerstehulpverleners en noodhulpteams in de gemeenschap met beschermende kleding en essentiële benodigdheden, en we hielpen evacués bij hun herhuisvesting – door schoolmateriaal te leveren aan ontheemde leerlingen en doorlopende voedselhulp te bieden terwijl de weken maanden werden. Tijdens de herfstfeesten en daarna hebben we cadeaubonnen en troostartikelen bezorgd om gezinnen eraan te herinneren dat ze gezien, herinnerd en geliefd waren.
Jullie gebeden en partnerschap hebben medeleven in actie omgezet. Elke bezorgde doos, elke cadeaubon die in de handen van een ouder werd gelegd, elk uur traumatische ondersteuning – dit zijn de kiemen van herstel. Toen de wereld op 7 oktober leek te breken, verbond het lichaam van de Messias de wonden, één daad van barmhartigheid tegelijk.
Terwijl we 7 oktober herdenken, vragen we u te blijven bidden voor de vrijlating van de gegijzelden die al meer dan twee jaar gevangen zitten. We zetten ons ook opnieuw in voor het helen van wat verbrijzeld is: huizen, harten en hoop. Als uw hart bewogen wordt om Israël bij te staan in deze periode van wederopbouw, zal uw gift praktische hulp en echte troost bieden aan overlevenden, kinderen en families die nog steeds de last van die dag dragen.
Geef hier vandaag om spoedeisende hulp, traumazorg en langdurige ondersteuning te bieden.
Chag Sukkot Same'ach!
Met dankbaarheid,
Barry en Batya
